Over mij

Ik ben Cees van Beek (zie foto hiernaast), geboren in 1951, getrouwd en vader van 6 kinderen en 5 kleinkinderen. Sinds 1 mei 2014 ben ik met pensioen. Jezus heeft mij geroepen om de rest van mijn leven in Zijn oogst te werken als evangelist. Hij riep mij met de tekst uit Psalm 92 vers 15 en 16: "In de ouderdom zullen zij nog vruchten dragen, zij zullen fris en groen zijn om te verkondigen dat de HEERE waarachtig is, Hij is mijn rots en in Hem is geen onrecht".

God bevestigde dat in 2013 met de tekst uit Johannes 15 vers 16: "Niet u hebt Mij uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb u ertoe bestemd dat u zou heengaan en vrucht dragen, en dat uw vrucht zou blijven, opdat wat u ook maar van de Vader vraagt in Mijn Naam, Hij u dat geeft".

Dat laatste gedeelte van deze tekst is telkens het intense gebed bij het uitgaan naar het verlorene, in en buiten de kerk. Bij het spreken over Jezus en bij het brengen van de blijde boodschap van Zijn Koninkrijk. Je kunt en wilt gewoon niet in eigen kracht uitgaan want dan wordt het toch niets, is mijn ervaring. De kracht van Jezus door de Heilige Geest wordt alleen in mijn zwakheid volbracht, wil het blijvend vrucht dragen zoals er staat in 2 Korinthe 12 vers 9: "Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen".

Jeugd in Rotterdam

Ik ben geboren middenin het oude noorden van Rotterdam in 1951. Op de foto een straatbeeld van de straat waar ons gezin woonde in die jaren. Het zag er toen wel even iets anders uit dan nu. Soberder, eenvoudiger en er heerste flinke armoede. Ik weet nog dat er geen beleg was voor de tweede boterham. 's Zondags gingen er grote stromen, echt 'drommen' en 'stromen' mensen naar de verschillende kerken (langs elkaar heen).

Ons gezin bestond uit vader en moeder, 16 kinderen en een oude opa. Ik ben een van de oudsten en heb geleerd om al vroeg verantwoordelijkheid te dragen, later om mee te verdienen. Kerkelijk behoorden mijn ouders tot de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Daar ben ik gedoopt en heb er op 22 jarige leeftijd belijdenis gedaan van het historisch geloof (ook wel "historieel geloof" genoemd). Dat betekent dat je het dan eens bent met de kerkeer in die gemeente en het bijbehorende kerkgenootschap. Dit historisch geloof zegt echter niets over of je daadwerkelijk gelooft in de Heere Jezus als jouw Zaligmaker. En of je ook weet of Jezus ook voor jouw zonden gestorven is en of je zonden vergeven zijn door Zijn bloed. Je hoort dan bij die lokale kerk en je gedraagt je vervolgens naar die kerkelijke gebruiken, normen en waarden. 

Getrouwd en kinderen
Ik ben in 1978 getrouwd en kreeg 6 kinderen. Als ik terugkijk dan waren er mooie momenten zoals geboorten, verjaardagen en je kinderen zien opgroeien en zelfstandig worden. Bijzonder is het als je nieuw leven ziet komen bij de geboorte. Als je het leven ziet verdwijnen van bij voorbeeld (schoon)ouders is het omgekeerde het geval, namelijk diep verdriet omdat de ander er niet meer is en nooit meer terugkomt. Er kwam er ook veel verdriet in mijn leven binnen in 1993.

Een van onze kinderen, Marijn, raakte op tweeënhalf jarige leeftijd te water in een sloot achter ons huis. Ondanks reanimatie en alle medische ingrepen en een veelheid aan gebeden raakte hij hierdoor zwaar verstandelijk en lichamelijk gehandicapt. Na Marijn een aantal jaren thuis verzorgd te hebben, woont hij nu al meer dan 20 jaar op Kroonheim, een instelling van Adullam te Uddel.

Tweewekelijks ga ik bij hem op bezoek. Meestal gaan wij dan samen wandelen door het bos. De instelling ligt namelijk in de bossen. Dan bidden, zingen wij en ik praat dan hardop over de mooie dingen die wij in het bos tegenkomen.

Marijn heeft het in Kroonheim goed naar zijn zin, is gezond en geniet van die kleine dingen die het leven geeft: een lach, zingen en gewoon een beetje aandacht. Hij kan ook gewoon schateren van het lachen bijvoorbeeld als een medebewoner (ook) ondeugend is!

Brandweerman

Vanaf mijn 18de levensjaar ben ik brandweerman geweest (eerst als vrijwilliger later als beroeps) en door alle rangen opgeklommen binnen het bedrijfsleven en later binnen de overheid. Ervaring opgedaan met branden in woningen, bedrijfspanden en flatgebouwen. In de chemische industrie waar ik ook vele jaren gewerkt heb, ervaring opgedaan in de bestrijding van ongevallen met gevaarlijke stoffen (explosies in gebouwen en gaswolken die ook woonwijken indreven). Veel meegemaakt en gezien aan gewonden, schade aan huizen en gebouwen en dodelijke slachtoffers.

Een van mijn eerste grote branden in 1972
waar ik bijna omkwam door 'gewoon' het
brandende huis in te rennen. Een
brandmeester haalde mij terug naar
beneden. Direct daarna ontplofte er binnen
 een gasfles! 

Zelf ben ik een aantal keren tijdens acties letterlijk aan de dood ontsnapt. Je vergeet dat nooit meer. Niet zozeer als een trauma maar meer dat God mijn leven telkens spaarde als ik bijvoorbeeld inschattingsfouten maakte, of soms roekeloos was. Mijn broer, die ook brandweerman was, heeft mij bij twee branden gered toen ik over een dakrand en over de rand van een brandend ruim van een schip te ver voorover boog en in de brand zou zijn gevallen als hij mij niet gegrepen had.

Mijn brandweerloopbaan heb ik afgesloten als voorzitter van de Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers (VBV). Deze vereniging heb ik geleid van 2007 tot 2013. In deze functie heb ik ervaring opgedaan in bestuurlijke en politieke kringen van Den Haag en met de top van regionale ambtelijke brandweerorganisaties.
Ik heb verborgen agenda's leren doorzien, geleerd dat politiek betekent dat je onderhandelt over belangen van mensen en partijen. En dat het besturen van een land, van een gemeente van groot belang is voor de rust en orde van de inwoners ervan.

Eén van de meest indrukwekkende momenten in die tijd was de onthulling van het nationale brandweermonument in Arnhem. In de loop van de jaren en decennia zijn er veel brandweerlieden omgekomen bij redding, bij brandbestrijding en bij waterongevallen. Als dat gebeurt, is er diepe rouw in brandweerland want een van je kameraden is omgekomen; een held die zijn leven waagde, is er dan niet meer. 

Het brandweermonument met de namen 
van omgekomen brandweerlieden.

Om nu blijvend aandacht te geven aan de omgekomen brandweerlieden en de nabestaanden een plaats te bieden om te kunnen rouwen, is er een brandweermonument opgericht in 2012. Bij de onthulling mocht ik, als vertegenwoordiger van de 22.000 Brandweer Vrijwilligers samen met Stephan Wevers, de vertegenwoordiger van het gehele brandweerveld, aanwezig zijn. En samen met hem bij die opening een rol te vervullen. Diep indrukwekkend was dat want het gaat immers bij het optreden van de brandweer bijna altijd over leven en dood. Wij stonden beiden voor het monument en keken direct op de ingegraveerde namen van al de brandweerlieden die daarbij omgekomen waren sinds de Tweede Wereldoorlog. 

Geestelijk klimaat in mijn jeugd
Mijn ouders waren zéér godsdienstig. Mijn moeder was iemand die in het vroegere 'gezelschapsleven' verkeerde en ons, als kinderen, wel meenam. Dan kwam je in gezelschap van kinderen van God die met elkaar een middag, of een dag doorbrachten. Zij spraken daar dan over wat zij meegemaakt hadden met de Heere, hoe Hij ben hen was en hoe zij met Hem leefden. Zij zongen dan psalmen en lazen stukjes uit de Bijbel en baden. Ik kan mij nog herinneren dat ik met haar meeging naar Werkendam naar mensen die niet naar de kerk gingen (zogenaamde 'thuislezers') en daar werd dan 'gezelschap' gehouden (een gemeenschappelijk samenzijn) zoals men dat toentertijd noemde. Ook heb ik gezelschappen in Katwijk en Tholen meegemaakt.

Al vroeg maakte ik als jongen van 10 jaar of jonger mee dat God, met Zijn Geest, werkte in kerkdiensten en soms krachtdadig neerdaalde in zo'n kerkzaal. Dan lag er niet alleen 'beslag' (mensen, jong en oud, werden dan doodstil, geen gehoest, geen gesnoep meer en je kon dan plotseling een speld horen vallen) maar er kwam dan ook verbrokenheid om zonden (mensen huilden achter hun zakdoeken) en verlangen naar bevrijding ervan. Dan werd de dominee 'gezalfd' door Gods Geest Die door hem heen sprak tot de kerkgangers, oud en jong. Je zat als kind tijdens de preek erop te wachten of 'het' kwam.

"Zult U ons niet weder levend maken....?"

Hier moet ik nog weleens aan terugdenken als ik verlang naar opwekking, naar een krachtige terugkeer van God in de kerken en daarbuiten. Alleen wanneer de Geest van God de harten aanraakt en er krachtige roepstemmen uit de hemel komen dan is (massale) bekering te verwachten. Ik bedoel dan niet een bekering naar zwarte en stemmige kleren, niet naar tradities en gewoontes, niet naar een normen- en vormengodsdienst, niet naar het opknappen van de buitenkant. Of een bekering naar het geloof in een kerkleer, of van de ene naar de andere theologie. Of naar een dogmatiek, of een overstap naar een 'beter' kerkverband. 

Neen, neen, neen en nog eens neen! Maar een diep en intens verlangen naar de daadwerkelijke doorwerking van Gods Geest die direct leidt tot het geloof in Jezus Christus. Verlangen dat vele, vele godsdienstige en goddeloze zondaren zullen geloven in de Zaligmaker, Jezus Christus, de Middelaar van God voor de mensen. In Hem geloven Die mensen eeuwig leven geeft en diepe vrede en rust schenkt in de ziel. Dat zij gered worden van de hel en weer gaan leven tot eer van God en van Jezus. Dat zij Zijn krachtige getuigen worden van Zijn liefde voor een ondergaande wereld en andere zondaren zullen leiden tot Jezus, Zijn kruisverdiensten en Zijn bloed! Dat wat jongeren en ouderen eindelijk thuis laat komen bij de Vader!

Eigen zoektocht naar rust en vrede
Op 21 jarige leeftijd klonk Gods stem nadrukkelijk in mijn hart dat ik niet kon sterven zoals ik geboren was. Ik ging op zoek in de kerk, op gezelschappen, las bekeringsgeschiedenissen en preken van oude dominees om de weg naar God te vinden. Ik knapte mijzelf op, voor zover dat aan de buitenkant mogelijk was, echter vond geen diepe innerlijke rust en echte vrede met God. 

Nooit zal ik vergeten dat tijdens een avondmaalsdienst een dominee de schaal met brood omhoog hield en zei dat er voldoende brood was voor iedereen. Zulke momenten waren als pijlen die mijn hart doorboorden en het verlangen (opnieuw) opwekte om 'gezaligd' (om gered) te worden. Het duurde echter tot 2007 totdat ik die diepe vrede met God vond zoals verwoord in Romeinen 5 vers 1: "Wij dan gerechtvaardigd zijnde door het geloof hebben vrede met God door onze Heere Jezus Christus" en mijn 35 jarige zoektocht ten einde kwam. 

Niet mijn eigen werken, niet mijn eigen opknappen, niet mijn tranen van berouw, niet mijn schuldgevoel, niet mijn bidden, niet mijn kerkgang, niet mijn Bijbellezen, ook niet meer zondebesef want ik werd er al bijna gek van. Ik was op enig moment zo wanhopig, ik kon gewoon niet stoppen met zondigen of iets minderen. Op een zaterdagavond in Bergambacht, ik woonde toen daar, sprak God tegen mij: "Immers, het denken van het vlees is vijandschap tegen God. Het onderwerpt zich namelijk niet aan de wet van God, want het kan dat ook niet". Deze tekst uit Romeinen 8 vers 7 maakte mij nog wanhopiger dan ik al was want ik was gedoemd te blijven zondigen... Ik zocht als een blinde, tastende aan wand naar de uitweg, naar de nooduitgang, naar de vrijheid, naar de vergeving van zonden en naar de verlossing van de zondemacht. En... van het vooruitzicht van de hel. 

De bekering door het geloof in 
de Heere Jezus is 
radicaal en onomkeerbaar!

Eerst had ik mij opgeknapt en toen ik uitgewerkt was, wees God mij dat ik bij Jezus moest zijn. Ik kon Hem echter niet vinden terwijl Hij 3 weken voordat ik tot geloof kwam, zéér nadrukkelijk op de deur van mijn hart klopte met de tekst uit Openbaringen 3 vers 20: "Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij". Waar zat nu toch die knop? Ik zocht mij werkelijk 'blind' die laatste weken voor mijn bekering ten leven. Ik wilde zo graag dat Hij binnenkwam! Pas toen ik mij daarna overgaf in het geloof aan Hem: "Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp (Marcus 9 vers 24b)" kwam Jezus mijn hart binnen. Van de ene dag op de andere maakte de diepe onrust en de grote onvrede plaats voor diepe vrede, rust en blijdschap. Een-niet-te-verklaren vreugde nam bezit van mij. Ook de angst voor de dood was weggevlucht! Die is nooit meer terug geweest!

Lees hier van die zoektocht en het vinden van die Goddelijke rust in mijn ziel. Vele zwarte bladzijden, vol geschreven met ernstige zonden, werden weggewassen door het bloed van de Heere Jezus zoals staat geschreven in Openbaringen 1 vers 5: "... en van Jezus Christus, Die de getrouwe Getuige is, de Eerstgeborene uit de doden en de Vorst van de koningen der aarde. Hem Die ons heeft liefgehad en ons van onze zonden gewassen heeft in Zijn bloed". Als ik aan die zwarte bladzijden denk dan schaam mij diep. Niet dat al-die-daarop-geschreven zonden niet vergeven zijn. Deze zijn onvindbaar en verwijderd zover het oosten is van het westen, daarover geen enkel misverstand. Echter ik kan er niet anders dan met diepe vernedering en verootmoediging aan terugdenken. Om mij vervolgens te verheugen in "Jezus Christus en Die gekruisigd".... voor mij! Onbegrijpelijk en onbevattelijk wonder!

Leven met Jezus  
Daarna begon er een volkomen ander leven. Niet dat ik mijn gezin, vrouw en werk niet meer had. Mijn baan ging gewoon door, mijn vrouw was bij mij en mijn gezin bleef hetzelfde maar ik ging van binnenuit veranderen. Ik begon 'de rommel' van voor mijn bekering, uit mijn vorige leven, uit mijn 'eertijds' op te ruimen. Ik ging, geholpen door Gods Geest, naar mijn naasten voor vergeving en verzoening. Ik heb in die eerste jaren na mijn bekering ten leven wat verzoeningstochten gemaakt om het in orde te maken. God wilde dat ik dat deed en dus deed ik het.

Laat ik van één zo'n tocht vertellen. Op een keer bracht de Heere mij in gedachten dat ik de belastingdienst in 1982 bedrogen had. Nu deed God dat elk jaar al als ik mijn belastingformulier invulde en dan duwde ik dat weg. Nu echter kon ik er niet meer onderuit. Toch keek ik eerst nog op internet of die belastingschuld ter grootte van ons spaargeld, niet verjaard zou zijn. Nu bleek dat het wettelijk wel verjaard was maar dat was niet het geval bij de Heere. Nadat mijn vrouw het goed vond, heb ik een brief geschreven naar de belastingdienst. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek en ik erheen. Aangekomen, kregen wij een gesprek daarover. De inspecteur vertelde mij dat de verschuldigde belasting door mijn toenmalige werkgever was betaald. Na afloop samen met de inspecteur, die ook een wedergeboren gelovige bleek te zijn (!), de Heere gedankt voor Zijn leiding en onuitsprekelijke goedheid.

Doop in de Geest

'Baptism of the Holy Spirit'

In 2008 had ik een geloofservaring om nooit te vergeten. Tijdens een conferentie over het diepere leven met de Heere Jezus, werd ik door Gods Geest aangesproken dat er iets was uit mijn verleden dat ik op moest ruimen. De stromen en rivieren van Levend Water, een beeld van het overvloedige werk van Gods Geest, konden uit mijn buik vloeien maar dan moest er eerst wat gebeuren. Lees hier hoe dit eindigde met de doop in de Heilige Geest.

De doop in Gods Geest gaf buitengewoon veel vreugde en blijdschap, echter die was geen eindstation maar een poort om door te gaan. Een poort op een hogere weg om te wandelen, te leven dichterbij met Jezus dan ooit. Die doop, die onderdompeling in liefde, was bedoeld ter bevestiging, ter verzegeling en om aangedaan te worden met kracht uit de hoogte, in relatie tot het getuigen in mijn leven! 'Baptised for testimony and services' wordt het ook wel genoemd. Meer overgave, toewijding en toerusting om Zijn Boodschap via gesprekken, via internet, via daden en via een Geestvervuld leven met Gods kracht te verspreiden.

Geloofsdoop
In 2010 werd een van mijn kinderen gedoopt die tot geloof in de Heere Jezus was gekomen, de geloofsdoop door onderdompeling. Na deze dienst stelde de Geest mij de vraag wat ik nu deed. 

'Liet ik mij dopen of deed ik het niet?' 

'Gehoorzaamde ik Jezus Die mij gered had van de buitenste duisternis door mij van mijn zonden af te wassen door Zijn bloed?' 

'Of was ik Hem ongehoorzaam?' 

Immers als wij Zijn discipel willen zijn dan volgen wij Hem. Dat betekent, dat wij spreken wat Hij sprak maar ook doen dat Hij deed. Hij liet Zich eerst dopen dus ik moest ik dat ook doen. 

Niet ingewikkeld maar heel eenvoudig navolgen, nadoen. Jezus kun je als Enige navolgen zonder wapenuitrusting, of achterdocht, of dat je bedrogen of misleidt wordt. Hij is immers de Waarheid, Hij is de Weg naar de Vader! Daardoor kunnen wij nu op die Weg naar de troon van de genade. Hij is het Leven en geeft leven en Hij wil dat wij Zijn Leven leven. Je hoeft gewoon niet bang te zijn dat je dwaalt als je Hem navolgt. In alle kwetsbaarheid kun je Hem volgen zonder afgestraft te worden. 

Een van de centrale thema's van de Bijbel is dat gehoorzaamheid beter is dan offerande (1 Samuel 15 vers 22). Ik besloot te gehoorzamen. Op 10 juli 2010 werd ik gedoopt door onderdompeling. Ik heb toen door de doop mijn oude mens in de dood van Christus begraven en ben bekleed met Hem opgestaan in een nieuw opstandingsleven. Mijn oude mens, de bedorven voorhuid van het nieuwe hart, bleef achter in het watergraf. Want die was reeds gekruisigd zoals Paulus dat zegt in Romeinen 6 vers 6: "Dit weten wij toch, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam van de zonde tenietgedaan zou worden en wij niet meer als slaaf de zonde zouden dienen". De hemel, de aarde en alle machten van de duisternis waren er getuigen van... Mijn openbare getuigenis in Jezus Christus te zijn, van Hem te zijn en Hem na te volgen door bezaaide en onbezaaide wegen!

Jezus' navolging in Zijn vrijheid!
Die wandel door de Heilige Geest met Jezus is voor mij de weg van navolging geworden, van het kruis opnemen en van het verloochenen van mijzelf. Het kruis opnemen van de verkondiging van het Evangelie, betekent dat er niet alleen mensen tot geloof zullen komen. Dat zeker echter er zullen er ook zijn die het zullen afwijzen. Zij zullen dat niet alleen afwijzen maar er zullen er ook bij zijn die mij afwijzen als mens en mij gaan haten omdat ik die eenvoudige boodschap van Jezus Christus breng.

'The highway of the holyness'

Het mijzelf verloochenen is de weg van dienen, van voeten wassen en van de minste zijn en zo het beeld van Jezus gelijkvormig te worden. In de doop werd mijn oude natuur begraven in Zijn dood dus die strijd had ik niet meer. Evenwel is dit de weg van Gods Zoon, Jezus, en waartoe Hij ons oproept in Zijn woord. En door Zijn Geest te sterven als een graankorrel om vrucht voort te brengen. De Engelsen zeggen het zo: 'The way up, is down!' 

Op die weg 'the highway of the holyness' uit Jesaja 35 vers 8: "Daar zal zijn een effen baan, een weg; de heilige weg zal hij genoemd worden. Een onreine zal er niet over gaan, want hij zal alleen voor hen zijn. Wie deze weg ook gaat, zelfs dwazen zullen niet dwalen". Op die heilige rijksweg wil ik ook graag samen met iedere wedergeboren gelovige wandelen. Het is de enige plaats waar bescherming is tegen de winden van verzoeking, van aanvechtingen en aanvallen van de satan met zijn legers demonen. Jezus is immers op die weg! Het leven daarop met Hem, op die weg zullen alle kinderen God zouter, lichtender maken en krachtiger in het brengen van zondaars aan Jezus' voeten. Wij hebben dat hard nodig want vele kinderen van God zijn (nog) gebonden aan zondige patronen zoals occulte zaken, vooral van seksuele en wereldse onreinheid o.a. door porno en wereldgelijkvormigheid en Netflix-series. De inwonende Heilige Geest wordt daardoor zéér bedroefd. 

Ik bedoel hier dan niet dat de gelovigen niet kunnen zondigen en soms zondigen zéér tot hun spijt. Dat gebeurt mij ook want God heeft ons niet zondeloos gemaakt na het tot geloof komen en het afkeren van de wereld. Ik bedoel hier vooral dat gelovigen vastzitten in steeds terugkerende zondige levenspatronen van bijvoorbeeld van-niet-willen-vergeven, de pijn niet willen loslaten, bezig zijn met alternatieve geneeswijzen, porno en bloot kijken, vastzitten aan gierigheid en bijvoorbeeld wereldgezindheid zijn. Terwijl God ons oproept om afgescheiden te leven. Hij zegt bijvoorbeeld in Jeremia 23 vers 28: "Wat heeft het stro met het koren van doen?"

Er is echter een leven in volle vrijheid en dat leven in overvloed in Christus Jezus (Johannes 10 vers 10b); ook vrijkomen van deze zonden, van de zondige levenspatronen en van diepe emotionele gebondenheden van pijn en afwijzing. Jezus zegt niet voor niets in Lucas 6 vers 37c: "Laat los en u zal losgelaten worden". In de weg van het in het licht brengen, (herkennen en erkennen), van belijdenis en vergeving schenken, is er een van volkomen vrijheid in Jezus en volledig herstel en genezing.  

Ik wil hen graag meenemen in die vrijheid en helpen op die 'highway' te komen en... te blijven! En dat zij mij ook vasthouden om elkaar tot een geestelijke hand en voet te zijn in deze eindtijd waar een grote afval gaande is. In een tijd dat de duivel daadwerkelijk rondgaat als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou kunnen verslinden. Niet dat wij daar bang voor moeten zijn want het is een verslagen vijand echter je ziet hem tekeer gaan in levens van mensen en ook mij aanvallen. Juist dan te leren dat eigen wilskracht volkomen zinloos is in die strijd. Het is alleen door de kracht van Jezus Die alles overwonnen heeft en gegeven is alle macht in de hemel en op de aarde dat ik vanuit de overwinning mag leven. Ik, door de Geest geleidt, waag daarbij ook de tocht op het wereld-wijde-web om hen die ook daar ten dode wankelen, te redden van de eeuwige dood. 

Als evangelist verder...
Zoals in het begin van dit getuigenis aangegeven, heeft de Heere mij geroepen als evangelist. Er is niets mooiers, heb ik ervaren, dan met de mensen die je ontmoet over Jezus te spreken en Hem aan te prijzen als de levende en sprekende God. Hem aan te bieden als het Goddelijk alternatief voor allerlei mediums, healers, sjamanen, genezers, Yoga, Zen, Boeddha, Mindfulness, seks, macht, de afgod van geld, godsdienstigheid en welke afgoden er dan maar in het leven kunnen zijn. Al die afgoden waaraan jong en oud tot bloedens toe offeren, die mensen uiteindelijk uitputten en waar zij doodmoe van worden. En die hen nooit, maar dan ook nooit, enig antwoord geven. Integendeel het zijn afgoden die hen steeds dieper vastbinden in de duisternis en geen enkele blijvende en eeuwige rust en geluk geven. 

Ook in gesprek met kerkelijke jongeren en ouderen die Mozes nog steeds aanbidden en dienen en afwachten tot God het gaat doen. Een buitenkant leven leiden in een net leven en fatsoenlijkheid. Aan hen die nog onder de wet leven en aan wie Jezus niet "klip en klaar" wordt voorgesteld als de enige Weg door Wie zij direct tot God de Vader kunnen komen. Die van binnen nog een stenen hart hebben dat naar zonden en de wereld verlangt. Die dat verlangen onderdrukken en steeds verder van God dwalen zoals die jonge zendelinge in India zo'n 65 jaar geleden. Zij deed haar godsdienstige werk zonder een relatie met de levende God. 

Ik kan het niet laten ook hier je te vragen als je zo bent zoals die jonge zendelinge, geef dan alle begeerlijkheden aan Jezus en lees hier hoe dat haar verging! En hoe zij tot de vrijheid van de Zoon van God, Jezus, kwam. God heeft Zijn Zoon naar deze wereld gestuurd om alle mensen, niemand uitgezonderd, het eeuwige leven te schenken. "Geloof in Mijn Zoon en kom door Hem tot Mij", zegt de Vader. Jezus roept en wacht totdat je komt en alles aan Hem overgeeft. Je mag komen zoals je bent, wat je ook gedaan hebt, hoe ver je ook bent weggeweest en waar je ook vandaan komt! Hij heeft betaald voor je zonden waarvoor je toch zelf niet betalen kan! Hoe netjes je kerkelijk ook leeft... Hij ziet je hart!

Ondersteunen?
Je kunt dit werk ondersteunen met gebed. Er is veel strijd rondom het lezen van berichten van deze weblog. Een jonge vrouw vertelde eens dat zij 7 keer heeft willen mailen over een blogbericht dat haar aantrok naar het licht maar dat werd verhinderd door de boze. Dat lukte pas na de 8ste keer. Als mensen, jong en oud worden aangesproken door een bericht, wil de satan dat niet en zeker niet dat zij dan contact opnemen. 

Voor deze jongeren en ouderen is gebed hard nodig. Doe je mee in die hevige strijd die er aan de gang is in de hemelse gewesten om zielen van deze mensen die in de duisternis leven, die gebonden zijn en gevangen zitten in zonden achter koperen deuren en stalen grendels? Of mee strijden in de gebeden voor de medegelovigen die maar niet los kunnen komen uit gebondenheid en zondige gedragspatronen? En dus zo het licht van Jezus niet verspreiden?

Wil je een gebedsstrijder (m/v) worden die de geestelijke wapenuitrusting aan trekt uit Efeze 6 en deze aansluitend omhult en afgrendelt met gebed zoals Paulus dat deed: "... terwijl u bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking bidt in de Geest en daarin waakzaam bent met alle volharding en smeking voor alle heiligen. Bid ook voor mij....". Kom en ga mee in die strijd en overwin door het bloed van het Lam, je getuigenis en je leven niet lief te hebben, zelfs niet tot de dood toe!

"Een krachtig gebed van een rechtvaardige
brengt veel tot stand" zegt Jacobus.

Bid ook voor mij in de binnenkamer, of gemeenschappelijk dat ik staande blijf in diezelfde strijd en dat ik mij voortdurend mag laten leiden door Gods Geest bij het schrijven, bij het antwoorden van mail en bij het spreken en bidden met ouderen en jongeren. 

Bid dat ik kracht krijg als ik moe ben, of het even niet ziet zitten. Dat ik voortdurend besef dat niet alleen Zijn genade mij genoeg is maar vooral ook dat Zijn kracht in mijn zwakheid volbracht wordt. Paulus zegt dat wij de schat van het evangelie van de Heere Jezus Christus in aarden vaten (zwakke lichamen) hebben opdat de uitnemende kracht is van God en niet uit ons! Precies daarom draait het in dit mooie werk voor Jezus Christus.

Stichting "Levend en Stromend Water"
Sinds het najaar 2014, nadat ik vervroegd met pensioen ben gegaan, ben ik gaan evangeliseren op straten, markten, pleinen en heb in samenkomsten diensten mogen verzorgen (vaak samen met Johan Vreugdenhil). 

Van tafeltje naar caravan...
'k Ben toen, samen met een andere gelovige, begonnen op de weekmarkt in Genemuiden met een tafeltje met wat flyers en enkele boekjes van Spurgeon. In 2015 kwam daar een parasol bij, geplaatst tegen mijn auto. Soms was het "afzien", in weer en wind en sneeuw (ook weleens gebeurd). In 2017 en 2018 zijn wij, Sipke een evangelist uit Emmeloord en ik, gaan experimenteren met aanhangers. Zo kwam de caravan er met het opschrift "Alleen Jezus maakt vrij" in de zomer van 2018. Zie de bijgevoegde foto.

Langzame groei...
In die bijna 7 jaar vanaf 2014 is de evangelisatie, stap voor stap, langzaam gegroeid naar een bediening van Gods Koninkrijk in de regio Staphorst/Kampen, met als thuisbasis Genemuiden. Inmiddels sta ik, vaak samen met andere evangelisten en vrijwilligers, op de weekmarkt en 's avonds in het weekend op het Havenplein van Genemuiden. Ook op de weekmarkt van Staphorst, op braderieën en jaarmarkten en een aantal keren per jaar met een vergunning op het Unieplein in Kampen. 

Alleen door de Geest...
Wij ervaren dat de Geest vrijwel altijd krachtig werkt tijdens onze activiteiten en er jongeren en ouderen krachtdadig tot bekering en geloof komen. Wij hebben inmiddels een aantal van hen in water gedoopt door onderdompeling. Precies zoals wij dat zien in de tijd van het Bijbelboek Handelingen en in eerste eeuwen van de Vroege Kerk. Er gebeuren ook tekenen en wonderen in de vaak harde strijd met de duisternis om de zielen van mensen en gezondheid van hun lichaam, ziel en geest. Wij zijn blij met de toename van het aantal genezingen als wij voor mensen bidden. Dikwijls betekent dit voor jongeren en ouderen een diepe aanraking met het bovennatuurlijke van God Die zich met Zijn kleine mensjes bemoeit en intens veel van hen houdt.

Stichting opgericht en ANBI toegekend.
Gezien op de groeiende omvang werd het tijd om deze activiteiten onder te brengen in een Stichting. Op 4 december 2019 is de Stichting "Levend En Stromend Water" bij de notaris opgericht. Daarna is de ANBI status aangevraagd bij de Belastingdienst. Inmiddels is deze op 29 februari 2020 toegekend. 

Ook is er een aparte bankrekening geopend voor de Stichting. De rekening staat op naam van Stichting "Levend En Stromend Water" en heeft bankrekening nummer: NL50 RBRB 0787 6882 15. Op deze webpagina staat alles over de Stichting.

Steunen?

Indien je deze bediening wilt steunen, van hartelijk welkom om dat te gaan doen. U kunt hiervoor de QR-code gebruiken die hieronder staat. U ontvangt dan de verslagen van de evangelisatie-activiteiten en het jaarverslag waarin de inhoudelijke en financiële verantwoording zal worden afgelegd van het betreffende jaar. Zoals reeds gemeld, heeft de Stichting de ANBI-status verkregen en zijn donaties en giften fiscaal aftrekbaar.

Contact

Je kunt mij altijd mailen op levendenstromendwater@gmail.com en contacten via alle sociale media waarop ik ook aanwezig ben. Ik groet je hartelijk en hoop je spoedig op de smalle weg ten leven tegen te komen. En zo niet dan tot straks... boven in de hemel waar Jezus is!

Je kunt mij ook Whatsappen op telefoonnummer 06-51046981.  

15 mei 2021. 
Cees van Beek te Genemuiden.