Doop in de Heilige Geest... ja die bestaat echt. Ook nu!

"Ik was aangeraakt"
"Nieuwe kracht ontvangen"
"Maar het verlangen naar meer bleef"
"Diep weg daar binnen in mij"
"Ja dat ene lied bleef maar in mijn gedachten rondzingen"
"Welk lied was dat nu?"
"Nagezocht en toen de CD opgezegd met dat lied"

"Opeens werd ik ondergedompeld"
"Ik wist niet wat er gebeurde"
"Golven van boven kwamen bij mij binnen"
"Liefde moest dat zijn..."
"Vreugde die overstroomde..."
"Blijdschap die niet aards is..."
"Jezus toonde Zichzelf in liefde"

In het najaar van 2008 woonde ik een Heart Cry Conferentie bij. En thuis gekomen bleef ik verlangen naar meer. Een niet te beschrijven verlangen diep in mij terwijl ik mijn werk deed, at en sliep. Keek ik over het land met mist dan was er verlangen naar de Zon van de gerechtigheid! Voortdurend bleven er flarden van een lied in mijn gedachten terugkomen; alleen ik kende dat lied niet. 

Verlangen naar meer, maar wat was dat dan? Niet te blussen, niet weg te duwen... ik moest dat hebben, zo was de drang van binnen in mij. In een niet te stuiten verlangen, gingen een paar dagen voorbij...

Ik ging bellen om er achter te komen en kreeg uiteindelijk degene aan de lijn die de conferentie met dat lied had afgesloten.
"Welk lied heb je opgegeven als slotlied?"

"Volle verzekering, Jezus is mijn, van Johannes de Heer"
"Hartelijk dank", het klopte. 

Hoe kon ik dat lied nu luisteren? 

Plotseling herinnerde ik mij dat ik een paar weken daarvoor een paar CD's had gekocht. Die CD's uit mijn auto gehaald en een ervan in de CD speler gedaan. 
Toen de eerste tonen van een piano de kamer binnenstroomden, gebeurde er iets overweldigends. Plotseling kwamen golven van Goddelijke liefde mijn hart binnenstromen en over mij heen. 

Het was de hemel die openscheurde, als ik eraan terugdenk. En God neerdaalde in mij met de liefde van Jezus voor mij. Als een stortvloed Zich op mij uitstortte en ik door Gods liefde gevangen werd.

De doop van boven...

Ik wist niet wat mij overkwam, het stroomde en stroomde maar. Op enig moment liep ik midden in de nacht rondjes in de woonkamer en zong en zong: "In Hem zal 'k zalig, zalig steeds zijn, Wedergeboren door Jezus Bloed".
Het stroomde en stroomde maar van liefde van en voor Jezus. Ik was van Hem en daarom werd ik een overvloeiende beker.... en het hield maar niet op. 

De hele nacht bleef dit met korte tussenpozen zo. De volgende dag moest ik 's morgens naar een afspraak. Met veel moeite ging dat volkomen nieuwe, dat stromende wat ik nog nooit had meegemaakt, wat naar de achtergrond. Toen ik 's middag thuis kwam, kwam de overvloed terug. Het begon weer te '"suizen en fakkelen" van de stromende liefde van boven, van Jezus. Na een dag of drie werd die stroom minder. 

In zaligheid gedoopt te worden, omhult te worden door Gods Geest! Niet is niet te bevatten, laat staan dat ik er woorden aan kan geven. Het Goddelijke is dan op je neergedaald als werkelijkheid maar tegelijk een groot mysterie. Uit je geest, uit dat binnenste heiligdom springt een bruisende rivier van God en springt tot in het eeuwige leven!

Nadat ik wedergeboren was
Het volgende ging hieraan vooraf. 

Als je je omgekeerd hebt van de wereld naar God, 
als Jezus door het geloof in je leven gekomen is,

als je levend wordt uit de slaap des doods, 
als je door de geboorte van Boven een nieuw mens wordt, 
als je uit genade door het geloof zalig bent geworden 

dan komt er een diep verlangen in je hart om naar Zijn wil te leven, Zijn geboden te onderhouden en Zijn Evangelie aan je naasten in je omgeving bekend te maken. Niet vanuit de wet, of een wettische kramp maar vanuit die kostbare liefde!

Zo ging het ook bij mij direct na mijn bekering op mijn 56ste. De inwonende Heilige Geest begon toen Jezus Christus uit te werken in mijn leven, stap voor stap en beetje bij beetje. Er was een samenwerkingsverband ontstaan tussen mijn geest en de inwonende Heilige Geest. "Diezelfde Geest getuigt met onze geest dat wij kinderen Gods zijn" (Romeinen 8 vers 16). Er kwam een reinigingsproces op gang en Hij maakte mij bekend met nog onbeleden zonden. Hij ging mij wijzen op zondig gedrag dat niet meer kon. Hij overtuigde mij ervan dat zaken aan de kant moesten, dat opruiming gehouden moest worden. Op een stille wijze, soms opmerkelijke manier ging Jezus door Zijn Heilige Geest Zijn gang.

Duisternis om mij heen
De weken en maanden voorafgaand aan deze conferentie werd het langzaam donker in mijn geestelijke leven. Niet door zondigen maar het overkwam mij als een soort onontkoombaar proces. De rondzendbrieven van Dominee Hegger waren dan midden in de nacht steeds een oase van rust. Misschien kwam het wel doordat ik in de weken kort voor de conferentie een begrafenis mee maakte van een verre nicht. Een rouwdienst met grote kilte en doodse koude. Alleen maar over "gangen en wegen van Gods volk" die niemand begreep. Het "modelleren van zo moet het anders zit het niet goed". Voor honderden van de aanwezige mensen was dit een volstrekt onbegrijpelijke boodschap. Ook voor de gelovigen was de boodschap buitengewoon troosteloos, zonder enige hoop.

Geen sprake van een wederkerigheid in de liefde die in het hart is uitgestort (door de Heilige Geest) nadat het geloof is aangenomen en nieuw leven is ingeplant. Alles eenzijdig en "het moet je gegeven worden". 

Romeinen 5 vers 5 zegt dat er spake is van hemelse hoop: "En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is".

Ik weet nog dat het de hele begrafenis gestortregend heeft, ook tijdens het begraven zelf en het lopen van en naar de begraafplaats. Er waren rukwinden (van ongenoegen van Gods Geest?). Dat gaf een troosteloos en verbijsterend gevoel dat op een of andere manier bleef hangen in de weken na deze begrafenis. Een beklemmend gevoel alsof er een jas over mijn brandende lantaarn werd gehangen. Het Licht gaat natuurlijk nooit meer uit mij weg maar de stralen kunnen verduisteren door ingegoten en niet-onderkende twijfels.

maar meer dorst naar het echte licht!

Ik kon het niet benoemen maar ik werd er troosteloos door en verdrietig van (mijn wortels liggen immers in dat kerkgenootschap en ook in het bevindelijke gezelschapsleven). Dorstend naar de gerechtigheid vanuit Psalm 42, ben ik naar de conferentie gegaan. Verlangend naar een nieuwe bemoediging, een nieuwe aanraking van Hem die mijn ziel had gered, eeuwige leven gegeven had en de deur naar de eeuwige dood voor altijd op slot gedaan had.

Die zaterdagavond hield Dominee Maritz een preek over Johannes 7 vers 37 en 38: “Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke”. Zeer indringend sprak hij niet alleen voor hen die Jezus nog niet gevonden hadden maar ook voor hen die al in Hem geloofden maar nog niet vervuld waren met de Heilige Geest: “Die in Mij gelooft, gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen des levenden waters zullen uit zijn buik vloeien”. Over het leven uit de volheid van de Geest en dat er dan een breken met de zonden moet komen die nog in je leven gebleven en onbeleden zijn. Jezus had recht op elke kamer van je hart want de volle prijs was ook daarvoor betaald. “Kom en ontvang de volle stromen van levend water”, was de kern van zijn uitnodiging.

Blokkades...
Ik had geen verborgen geheimen of moest nog breken met geheime maar bewuste zonden. Tijdens die zaterdagavond werd het mij steeds duidelijker dat er iets was waarvan ik mij niet bewust was. De drang nam toe om dit te weten. Mijn hart werd week en geholpen door getuigenissen doorzocht mijzelf zonder het te vinden. Na afloop van de lezing van Dominee Maritz kwam Arjan Baan het podium op met een sleutelbos en ging deze verschillende sleutels benoemen als voorbeelden van verborgen kamers in je hart. Ik voelde dat er kamers in mijn hart waren die ik nog niet geopend had voor Jezus. Gekocht met Zijn dierbaar bloed en betaald en toch waren er kennelijk kamers waar Hij nog niet geweest was.

van verdriet, pijnen boosheid
Nu was er in 1993 een diep verdriet in mijn leven gekomen. Een van mijn kinderen was door een zeer ernstig ongeval zwaar meervoudig gehandicapt geraakt. In de jaren erna heb ik in verborgen opstand tegen God geleefd omdat ik dacht dat Hij dat gedaan had (het beste woord dat daar bij past is ‘murmureren’). Veel “waaroms”, zelfs innerlijk met mijn vuist naar de hemel gestaan. “Waarom was mijn kind, waarvan ik zoveel hield, nu toch zo verwoest en een menselijk wrak geworden?”

Zo hardvochtig redeneerde ik in mijn hart en gaf Hem daarmee de schuld (ik schrijf dit met diepe schaamte). Jarenlang ging ik zonder dat iemand het wist met innerlijke walging en tegenzin naar mijn zoon die in instellingen verbleef. Ik bleef worstelen met de vraag of God niet de veroorzaker van dit verdriet was geweest. Daarin kwam evenwel verandering toen ik in 2007 tot geloof kwam. Toen werd ‘de angel’ eruit werd gehaald, de scherpte verdween; alsof er verzachtende zalf tussen het schurende kruis en mijn rug gegoten was. Ik kon het gaan delen met Hem maar nog steeds kon ik het innerlijk niet verdragen dat mijn zoon in een inrichting terecht was gekomen.

... opgeruimd!
Die ‘sleutelbos’ die Arjan Baan omhoog hield, bracht mij ertoe om de stilte van mijn hotelkamer op te zoeken en op mijn knieën in gebed te gaan. Om zo de verborgen kamers op te zoeken en open te doen. Wonderlijk als je dan op zoek gaat want dan gaat het ‘als het ware’ vanzelf. Je hoeft er feitelijk niets voor te doen dan je hart het open te stellen. Toen ik dat deed, toen ik die kamer opende, verbrak ik onmiddellijk want daar lag mijn jarenlang ‘verwrokt’ verdriet en ingedikte boosheid tegen God, 'open en bloot' en 'naakt en geopenbaard'. Toen kon en wilde ik niet anders dan dit voor Hem belijden. Het was al vergeven maar God wilde dat ik er vrij van kwam en het openlijk beleed voor Hem. 

Direct na het belijden stroomde vergeving, liefde en rust binnen in een niet te stuiten stroom. Het was opgeruimd en gaf grote opluchting. Dit bleek de reden dat ik op de zaterdagavond van deze conferentie niet kon getuigen voor de 1000 mensen wie Jezus voor mij geworden was. Dit stond tussen Hem en mij in. Wist ik het dan niet? Nee vooraf niet maar achteraf wel maar dan nog niet eens bewust. Ik dacht er veel aan in de onbewuste sfeer. En dan nog in de zin van “Hoe zou met het eeuwig zieleheil van mijn zoon zijn?” Ik verlangde ernaar om dat te weten.

Mijn directe boosheid naar God was met mijn bekering op onbegrijpelijke manier weggenomen echter de Heilige Geest maakte mij duidelijk dat deze boosheid  opgeruimd en beleden moesten worden. Mijn zoon was niet de schuld dat hij in het water was geraakt maar ikzelf had niet voldoende opgelet. Diep in je hart weet je het achteraf misschien wel maar het bleef in het onbewuste ‘hangen’. Die avond werd ik door Jezus volledig genezen van diepe innerlijke boosheid op God, onvergevingsgezindheid en de banden van de wijnverslaving werden als luciferhoutjes gebroken. Jezus zette mij in de volle vrijheid. Toen ben ik in volle vrede gaan slapen 

De hele conferentie ging het over Hem, die heerlijke en machtige Jezus, Die die zondagmiddag tegen mij zei dat ik moest getuigen. Er werd een einde gemaakt aan alle innerlijke bezwaren die de duivel opgeworpen had. Die zondagavond heb ik getuigd van Zijn weg met mij en hoe Jezus mij verlost had van de eeuwige dood en door het geloof eeuwig leven geschonken had. De conferentie werd besloten en was voor mij indrukwekkend, groots en heerlijk. Ik kon na weken in de geestelijke koude weer getroost en versterkt verder op de smalle weg die ik toen nog steeds alleen liep.

Toen kwam er meer...
In de dagen erna ging er nog een verborgen kamer in mijn hart open die te afzichtelijk was om te vertellen. Ook van deze kamer was ik mij niet meer bewust maar deze zat nog dieper. Ik zelf was namelijk de schuld van het ongeluk doordat ik in zondige gedachten verkeerde en onvoldoende op mijn zoon lette. Er werd nog meer opruiming gehouden.

In deze dagen na de conferentie bleef het in mijn ziel maar ‘zingen’. Ook de melodie van het slotlied van de conferentie bleef maar in mijn hoofd rondspelen. Ik moest het weten. Ik rondbellen en kwam terecht bij Jacques Brunt die de conferentie had afgesloten. Het slotlied was van Johannes de Heer: ”Volle verzekering, Jezus, is mijn”.

veel meer van Jezus!
Nu was ik een paar dagen alleen thuis want mijn vrouw was met mijn dochter naar het westen van het land. Ik had dus niemand die dat lied kon spelen en ik daarbij zou kunnen zingen. Ik herinnerde mij dat ik een paar CD’s in mijn auto had liggen van Johannes de Heer. En jawel... daar stond dat lied op. Ik heb het toen aangezet en wat er toen gebeurde was ontzagwekkend. Zodra de eerste tonen van het lied de woonkamer binnenruisten, begon plotseling de liefde van Jezus mijn hart binnen te stromen.

De Heilige Geest Die het uit Jezus neemt:
stromen van liefde en heerlijkheid! © Kor Klaver. All Rights Reserved.

Ik wist niet wat mij overkwam. Golven van liefde en heerlijkheid stroomden binnen. Het liep die nacht als het ware over mijn schoenen. 

“Volle verzekering, Jezus is mijn, 
Wat geeft dat rust aan het volgzaam gemoed, 
In Hem zal ‘k zalig, zalig steeds zijn, 
wedergeboren door Jezus Bloed”. 

Die nacht heb ik in de huiskamer om de tafel gelopen, overvol van Hem. Vooral dat zinnetje ”Wedergeboren door Jezus Bloed” (‘Born in His Spirit, washed in His Blood’) dreef mij telkens diep de aanbidding in. 

Psalm 23 vers 5 zingt ervan: "U maakt voor mij de tafel gereed voor de ogen van mijn tegenstanders; U zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over".

Niet veel geslapen die nacht en ik kon de volgende morgen nauwelijks naar mijn werk. Ik was als een overvloeiende beker en ik wist niet hoe dat moest. Ik heb nog op het punt gestaan om Arjan te bellen en raad te vragen. Ten slotte ben ik toch gaan werken en de overstromende liefde werd naar de achtergrond gedrukt. Echter zodra ik weer thuis was, begon het opnieuw te ‘fakkelen en suizen’ en dat is zo het weekend door gegaan. 

De doop met de Geest en met vuur
Achteraf besefte ik 
dat ik van Boven gedoopt was, 
dat ik ondergedompeld werd in Gods kracht uit de hoge, 
dat Jezus mij gedoopt had in de Heilige Geest en met vuur, 
dat de belofte van de Vader op mij neergedaald was, 
dat ik de vervulling met de Heilige Geest ontvangen had!

... na overgave!
De grote les voor mij was dat daar waar onbeleden zonden zitten, daar in die kamers van je hart om in de beeldspraak te blijven, daar geen liefde van Jezus binnen kan komen. 

Vanuit het perspectief van de Heilige Geest: geen volle(re) vervulling dan dat er eerst opruiming gehouden wordt door belijdenis. Het is onderdeel van het reinigings- en heiligingsproces dat na je bekering ten leven op gang komt. 

Het was gehoorzaam uit handen geven, alles overgeven en overdragen aan Jezus zodat Hij Zijn werk door mij heen kon gaan doen. Het is die overgave geweest die heeft geleid tot de doop met de Heilige Geest en met vuur!

Contact
Als u, of je verlangt naar dat diepere leven met Jezus, naar de ontbrekende kracht in je leven, mail gerust en aarzel niet.

Als u, of jij, in een gemeente leeft waar men nog geen handen oplegt en bidt om deze vervulling met de Heilige Geest dan willen wij wel voor en met je bidden.

Of als u, of jij, geen gemeente hebt, of niet gelovig bent, dan willen wij ook met je bidden.

Of als u, of jij, gebed nodig hebt voor een ander, stuur een mailtje naar levendenstromendwater@gmail.com of een Whatsappje naar 06-51046981.