Satan blust. Jezus wakkert aan!

Tobben en piekeren....
Overdag meer onbewust maar vooral 's nachts.
Proberen te begrijpen wat er met je gebeurt.
Twijfelen aan het werk van de Heere?
Waar ligt de waarheid?
God heeft het in mijn hart geopenbaard...
En ik lees het in Zijn woord!
Maar daar hoor ik andere dingen....

Zo verging het mij in het eerste jaren na mijn bekering in 2007 nog wel eens. Ik was tot geloof gekomen in 2007. Vanaf toen begon een geheel nieuw leven. Het leven draaide 180 graden van de wereld met al haar aantrekkelijkheden en keerde zich naar God, Zijn woord en Zijn Geest. 

In de eerste weken zong het voortdurend in mijn ziel en klonk het meerdere keren in mijn hart:"Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof hebben vrede met God door Onze Heere Jezus Christus (Romeinen 5 vers 1)". Er heerste een ongekende vrede en rust in mijn binnenste die ik nooit eerder ervaren had.

Er kwamen echter ook perioden, vooral op en na de zondagen, dat de satan kwam om mijn vreugde te temperen, te blussen en te roven. Ik hoorde preken die spraken over 'de gangen en wegen van Gods volk' en 'standen in het genadeleven'. Dat gaf verwarring immers er werd in een aantal van die preken de weg van Gods volk als norm verkondigd. Het werd dan ook langzaam donker van binnen, het licht scheen minder en een gevoel van verwarring sloop binnen. Wat was er nu waar? Datgene dat God in mijn hart sprak en ik in Zijn Woord las .... of dat wat ik zondags nog wel eens hoorde. 

Een keer op een maandagmorgen voelde in mijzelf in grote verwarring door de preken van de zondag ervoor. Ik twijfelde niet aan mijn zaligheid maar waar zat nu die bron van verwarring? En hoe kwam het toch dat mijn vreugde langzaam weggleed, stiekem gestolen werd? Plotseling, terwijl ik aan het Bijbellezen was, bracht Gods inwonende Geest een belevenis van Christen uit het boek 'De Christenreis naar de eeuwigheid' van John Buyan in mijn gedachten. 

Toen Christen door de enge poort gegaan was en op de smalle weg naar Sion liep, kwam hij op enig moment in het Huis van de Uitlegger. Uitlegger toonde hem in dat huis een aantal taferelen die hem zeer nuttig zouden zijn op zijn verdere weg. Een van die taferelen bestond uit een muur waar een brand tegenaan woedde. 

'Vele wateren zullen deze liefde niet kunnen uitblussen, ja 
de rivieren zouden ze (die liefde) niet kunnen verdrinken....'

Buyan beschrijft het als volgt: "Ik zag daarna, dat Uitlegger Christen meenam naar een plaats waar een vuur tegen een muur brandde. Hier stond een man bij die telkens water op het vuur goot om het te blussen. Het hielp niets, integendeel het vuur ging steeds harder en heter branden "Wat betekent dit?" vroeg Christen aan Uitlegger. "Nu", zei hij, "dit vuur is het werk van de genade in het hart van een gelovige. De persoon die er water op giet om het te temperen en te blussen, is de duivel. Zoals je ziet, gaat het steeds harder en hoger branden. De oorzaak hiervan zal ik je laten zien" vervolgde Uitlegger. Hij bracht Christen naar de achterzijde van de muur. Daar zag Christen een Persoon met een fles in Zijn hand, waaruit Hij in het geheim voortdurend olie in het vuur goot. 

"Wat betekent dit?" vroeg Christen. Uitlegger antwoordde: "Dit is Christus, Die het werk, dat Hij in het hart begonnen is, met de olie van Zijn genade steeds onderhoudt (2 Kor. 12:9). Ondanks alle pogingen van de duivel om de genade uit te blussen, zullen de harten van Zijn volk zich naar Hem blijven wenden. Dat Hij (Jezus Christus) juist achter de muur staat om het vuur aan te wakkeren, laat zien dat het voor een ziel die door de duivel bestreden wordt, zeer moeilijk is te ontdekken en ervaren dat het werk van de genade diep in haar wordt onderhouden."

Toen deze geschiedenis in mijn gedachte kwam, brak de bedruktheid die de duivel op mij gebracht had. Het donker en de opkomende duisternis vluchtten weg; de waarheid bleef. Het tafereel liet mij zien dat de satan door die preken stond te blussen met leugens en twijfels. Jezus was altijd aanwezig met Zijn genade en waarheid. Ook tijdens mijn geworstel en mijn vragen, goot Hij meer genade naar binnen dan de duivel met leugens kon blussen. Judas zegt ervan in vers 2: ".........aan de geroepenen, die door God den Vader geheiligd zijn, en door Jezus Christus bewaard". De poging om mij door de verzoekingen van leugens afvallig te maken, mislukten jammerlijk hierdoor. 

Geen eigen werken.... 
geen eigen gerechtigheden.... 
geen gestalten....
geen tranen....
geen imitatie (nadoen) van anderen....
geen moeten 'nakijken' of het echt is....
geen menselijke normen....
geen tradities van vader of moeder.....
geen eigen leer van een kerkgenootschap....
geen eigen opvatting van een dominee, pastor of ouderling....
niets, niets dan Jezus alleen! 

Alleen Jezus ging de Weg voor u en mij. Alleen Hij, de Zoon van God, Die daarom mens werd. Alleen Jezus Die de Waarheid is zodat wij de leugens kunnen doorzien. Alleen Jezus Die voor ons het eeuwige Leven verdiend heeft en de enige toegang tot de Vader in de hemel is. 

Paulus kon er in de brief aan de Romeinen niet over zwijgen: "O diepte des rijksdoms, beide der wijsheid en der kennis Gods..." en "wie zou mij kunnen scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking of benauwdheid, (of vervolging, of honger, of naaktheid, of zwaard?)...... Maar in dit alles zij wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad en niets zal ons kunnen scheiden van deze liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Heere". 

Geschreven door Cees van Beek. Als u vragen heeft, aarzel niet en mail gerust.