Jezus... en Zijn waterdoop!

"God moet het zelf tegen mij zeggen"
"Maar het staat toch al in de Bijbel?"
"Ja... dat wel"
"Is dat niet genoeg dan?"
"Alsjeblieft stop ermee... ik wil er niet zo mee bezig zijn"
"Is gehoorzaamheid niet beter dan offers brengen?"
"Pas als ik er klaar mee ben, dan..."
"Dus op jouw tijd en voorwaarden?"
"Ehhh... eigenlijk wel ja en nu leg ik het naast mij neer"
"Nou ja... misschien is dat ook wel het beste"
"Krijg ik ook geen trammelant met de kerk"
"En wat dacht je van je ouders en je vriendinnen..."
"Dat is waar... die moeten er ook niets van hebben"

Toch zat het haar niet helemaal lekker. Zij bleef ermee bezig ondanks dat zij het van zich af probeerde te zetten. Zij was vorig jaar tot geloof in Jezus Christus gekomen. Dat was een ommekeer van jewelste geweest. Altijd in de kerk gezeten, erg haar best gedaan, geprobeerd netjes te leven maar van binnen geen vrede in haar hart en rust in haar ziel. Als zij eerlijk was dan was er telkens wel iets dat haar onrustig maakte. De ene keer was het een begrafenis, de andere keer een blik op de sterrenhemel en dan weer een aanslag waarbij doden en gewonden vielen. Dan weer een ongeluk of ongeneeslijke ziekte in haar omgeving. Zo ging het maar door in haar leven. Vaak woedde er in haar binnenste diepe strijd. Niemand merkte dat maar als zij de wereldse dingen zag en hoorde dan was het alsof haar hart alleen maar die kant optrok, zo verlangde zij er soms naar. Precies zoals die jonge vrouw van haar leeftijd die zendelinge was en die vaak in het geheim zo hunkerde naar dansen, mooie muziek en zich vrij voelen. 

Van een buitenkantleven
Zij had, als kind en tiener, gewoon gedaan wat er van haar verwacht werd. Zij ging trouw mee naar de kerk, zij verzette zich niet tegen allerlei regels en wetten en tradities maar volgde het pad van haar ouders. Of zij er toen wat van begreep... nee dat kon zij niet echt zeggen. Zij luisterde en deed de dingen die zij moest doen maar het raakte haar niet echt.

Er gebeurde ook weinig in haar kerk. Zij hoorde sporadisch dat er iemand echt bekeerd werd. En de mensen die zeiden erbij, bij God te horen, waren bijna nooit blij of zeker. Zij droegen vaak donkere kleren maar waar was de echte vrede en vrijheid en rust en blijdschap dan? Zij had niets tegen het dragen van zulke kleding maar moest zij daar nu jaloers op worden, op dat uiterlijke? 

Moest zij dan gaan verlangen naar dat leven van wetten en regels die zij zag en waarover zij hoorde? En nog veel belangrijker zou dat dan haar de zaligheid moeten brengen? Moest zij daar dan jaloers op worden? Langzaam was zij afgegleden, gaan afzakken. Zij keek meer films dan dat zij naar de kerk ging, ook soms erg slechte. Toch kon zij er niet toe komen om alles los te laten want wat moest zij anders? Kon zij eigenlijk wel anders? Was er een alternatief dan?

naar een ontmoeting met Jezus
Daar was verandering in gekomen na een periode van hevige geestelijke worsteling. God had haar diep aangeraakt en zij was gaan zoeken naar de waarheid over Jezus. Op een avond had een evangelist tijdens een jongerenbijeenkomst opgeroepen om naar voren te komen en je hart aan Jezus te geven. Zij was diep geraakt dat ook zij onvoorwaardelijk mocht komen zoals zij was. Zij had op het punt gestaan om naar voren te lopen maar bleef toch zitten, als vastgeplakt aan haar stoel. Die nacht sprak Jezus opnieuw tot haar in een droom. Toen zij wakker werd, was zij gegaan... zonder aarzelen. Zij had haar verzet, haar rebellie opgegeven, haar wapens neergelegd, de witte vlag gehesen en zich overgegeven aan Jezus. Geestelijk volkomen uitgeput, had zij zich aan Zijn doorboorde voeten neergelegd en geloofd in Hem! De oorlog was over, de storm gaan liggen... de liefde van God had haar overwonnen!

Onmiddellijk daarna daalde er een diepe rust en innerlijke vrede in haar hart en de angst voor de dood verdween. Jezus had dat al gezegd in Johannes 5 vers 24 dat dat zou gebeuren als je in Hem geloofde: "Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: die Mijn woord hoort en gelooft in Hem Die Mij gezonden heeft, die heeft het eeuwige leven en komt niet in de verdoemenis (veroordeling of oordeel) maar is uit de (geestelijke) dood overgegaan in het (eeuwige) leven." Dat oordeel was weggevlucht, nooit meer zou het zich aandienen en haar eeuwige leven was begonnen... en dat voor haar! Het was zo onbegrijpelijk en zij kon het maar niet bevatten. Bovendien klonk het voortdurend in haar ziel dat zij een kind van God was. O... heerlijkheid, eer, dank en glorie dat zij gered was, behouden door het bloed van Jezus. In tranen aanbad zij het Lam dat, staande als geslacht, voor Gods troon stond, ook voor haar!

Jezus vraagt te volgen!
Haar eeuwige bestemming was verzekerd met Jezus en de God de Vader en de zeven Geesten Die voor Gods troon zijn. Zij leerde echter dat er meer was dan alleen haar eeuwige bestemming straks met Jezus in het nieuwe Jeruzalem. Zij kwam erachter dat Jezus van haar vroeg om in haar leven hier op aarde Zijn discipel te worden, te gaan leven om Hem te volgen. Daarbij moest zij alle hindernissen van zichzelf op die weg van navolging, aan de kant te zetten. Dat noemde de Bijbel "zelfverloochening". Ook als andere mensen, haar ouders of haar vriendinnen, haar daardoor misschien zouden gaan verachten. Die gevolgen noemde de Bijbel "kruisdragen". Dat betekende alle consequenties van het volgen van Jezus op de koop toe nemen, ongeacht wat het haar zou gaan kosten. En toen zij dat was gaan doen, kwam zij de waterdoop van Jezus tegen.

Volg Mij...
Zij las over de doop van Jezus door Johannes de Doper. Johannes wilde Jezus eerst niet dopen maar wilde door Jezus Zelf gedoopt worden. Echter toen Jezus tot hem zei: "Laat nu af want aldus betaamt ons alle gerechtigheid te vervullen (Mattheus 3 vers 15)", werd Jezus door Johannes gedoopt. Jezus moest aan het recht voldoen ondanks dat Hij dat voor Zichzelf niet nodig had. Hij was immers zonder zonde en volkomen volmaakt. Toch ging Jezus ons voor op die weg als onze Voorloper, ons Voorbeeld. Net als Hij gedoopt werd, moeten wij gedoopt worden. Hij zei immers dat zoals de Vader Hem gezonden had, Hij ons precies op die manier in deze wereld stuurt (Johannes 17 vers 18 en 20 vers 21). Dat begreep zij. Daarna werd haar aandacht getrokken naar de opdracht die Jezus gaf aan Zijn discipelen om de wereld in te gaan en discipelen te maken. En dat niet alleen maar ook hen te dopen en hen alles (!) te leren wat Jezus hen geboden had. 

Diep in haar hart werd een brandend verlangen aangestoken om Jezus te volgen in Zijn doop ondanks de nare omstandigheden waarin zij verkeerde. Zij was vaak depressief en aangevallen door de boze. De duivel kwam dan met verzoekingen van zonden en met aanvechtingen die alles in twijfel trokken. Hij fluisterde haar in dat zij toch al gedoopt was als kind. Zij begreep dat dit een diepe gemene verzoeking was want haar kinderdoop van vroeger had niets te maken met de geloofsdoop om Jezus nu te volgen. Haar ouders hadden haar, na haar geboorte, toegewijd aan God en aan de gemeente door haar te laten dopen. Samen is er toen een zegen gevraagd over haar leven en voor de opvoeding waar haar ouders toen nog voor stonden.

En trouwens die kinderdoop maakte niet zalig, dat wist zij ook want alleen het geloof in Jezus had haar zalig gemaakt. Niets anders! Precies zoals Paulus dat opgeschreven had in Efeze 2 vers 8: "Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, dat niet uit u, het is Gods gave." Zij las vervolgens dat er eerst sprake is van tot geloof in Jezus te komen en dan pas van dopen (Marcus 16 vers 16). Er staat niet dat je je eerst moet laten dopen en dan pas tot geloof moet komen. Die twee dopen hadden geen enkele overeenkomst en je hoefde die dan ook niet met elkaar te gaan vergelijken. Dat begreep zij nu. 

door de doop in Mijn dood,
Zij besloot zich te laten dopen bij de eerste de beste gelegenheid, ook al zou zij uit de kerk gezet worden. Dat gebeurde in de tijd van Jezus ook al. Als jongeren en ouderen Hem toen openlijk volgden en ervoor uitkwamen dan werden zij uit de synagoge gegooid. Het gevolg was vaak dat zij niet alleen verstoten werden uit de gemeenschap van de ongelovige Joden maar ook door hun familie, vriendinnen en omgeving. 

Zij had dat allemaal gelezen, het had haar ook aangegrepen. Echter als zij erover nadacht hoeveel jaren Jezus en God de Vader vol liefde op haar hadden gewacht terwijl zij nog zondaar was en in zonde leefde... En als zij zich voorstelde hoe Jezus voor haar aan het Kruis gegaan was, gestorven en begraven, dan smolt haar hart en werd haar verlangen om Hem in de doop te volgen alleen maar sterker. En waarom zou zij het dan nog uitstellen als Hij, Die haar ziel liefhad, haar Geliefde, haar Bruidegom dat van haar vroeg? Hij Die haar gekust had op de weg zodat zij niet was vergaan (Psalm 2 vers 12a). Zijn liefde beter was dan wijn! Jezus verlangde zelfs of zij zich aan Hem zou vertonen en Hem haar stem laten horen (Hooglied 3 vers 14). Dat was niet te weerstaan! Zij wilde haar Jezus gehoorzamen wat het ook zou kosten. 

Zij had die kosten berekend en bij zichzelf vastgesteld dat ten tijde van Jezus het ook al zo was dat er vervolging, verachting, afwijzing kwam als je Jezus radicaal volgde. Dat zou nu wel niet anders zijn. Zij was bereid en wist tegelijkertijd met grote zekerheid dat ook Jezus niet veranderd was: "Jezus Christus is gisteren, en heden Dezelfde en in de eeuwigheid (Hebreeën 13 vers 8)." En waarom zou zij zich dan druk maken om mensen. "Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? (Romeinen 8 vers 31b)" Zij wilde van haar oude leven af dat haar nog zo vaak dwars zat. Zij wilde dat in Zijn dood, in Hem begraven. Zij begreep dat zij pas dan kon opstaan in dat nieuwe leven in de heerlijkheid van Jezus en Zijn Vader. 

en sta op in een nieuw leven!
Zij zocht de eerste de beste gelegenheid op om zich te laten dopen. Geen toeters en bellen van een doopcursus met certificaat of veel teveel aandacht voor haar getuigenis. Precies zoals de kamerling die aan Fillipus vroeg: "Ziedaar water, wat verhindert mij gedoopt te worden? (Handelingen 8 vers 36)" Of als zij dacht aan de gevangenisbewaarder in Filippi waar Paulus en Silas gevangen zaten. Hij werd zelfs in de nacht gedoopt, nog voor dat het ochtend werd! Slechts een paar uur nadat hij tot geloof in de Heer Jezus Christus gekomen was (Handelingen 16 vers 25 tot 34). In die tijd werd men meteen gedoopt, waarom nu dan ook niet?

Ja... zij wilde haar oude mens met alle onhebbelijkheden in het watergraf begraven en opstaan in dat nieuwe leven met Jezus. Zij wilde Hem gelijk worden in Zijn opstanding zodat haar lichaam niet meer de zonde zou dienen, dat zij zich er dood voor kon houden. Haar eigen wil, haar eigen opvattingen over volgen van Jezus, haar manier van leven, haar vriendinnen, haar eigen leventje, haar "eigen ik", haar verslavingen achterlaten in het watergraf. Pas dan zou zij meer en meer Zijn discipel worden. Het verlangen brandde diep in haar. 

Bovendien bedacht zij... Jezus had de doop toch niet gegeven als een inhoudsloos ritueel, of als een krachteloos symbool?! Nee dat heeft Jezus met geen van Zijn geboden gedaan! Alle geboden hebben de bedoeling om er geestelijk daadwerkelijk kracht door te ontvangen om Zijn missie hier op aarde te  kunnen uitvoeren. Het Koninkrijk van God bestaat niet uit woorden maar uit kracht, zegt Paulus in 1 Korinthe 4 vers 20. 

"3 Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood
gedoopt zijn? 4 Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat,
gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook
wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden (Romeinen 6)."

Zij werd gedoopt nadat zij kort getuigd had wie Jezus voor haar geworden was. Zij begroef daarmee haar oude leven in de dood van Jezus, daar waar het hoorde. Zij was boven gekomen als een nieuw schepsel zoals Paulus dat zo indrukwekkend verwoord heeft: "Het oude is voorbij gegaan, zie... het is alles nieuw geworden (2 Korinthe 5 vers 17b)" Onmiddellijk toen zij uit het water opstond, werd zij vervuld met de Heilige Geest en met een ongekende en onuitsprekelijke vreugde en liefde voor Jezus. In de weken erna bleek haar depressie verdwenen, haar chronische vermoeidheid was over. Al haar zuchten was overgegaan in gejuich zoals dat zo vaak in de Psalmen verwoord is. 

De toerusting van Jezus!
Zij begreep nu pas ten volle dat zij de geloofsdoop als gelovige nodig had op haar weg om Hem te kunnen volgen. Haar eigen wegen, haar eigen gedachten en haar eigen wil moesten begraven worden anders had zij nooit in die nieuwe mens op kunnen staan en van daaruit gaan leven. Dan zou het altijd de strijd blijven tussen vlees en Geest zoals Paulus die beschrijft in Galaten 5 vers 16, 17 en 18: "En ik zeg: Wandel door de Geest, en volbrengt de begeerlijkheden van het vlees niet. Want het vlees begeert (strijdt) tegen de Geest, en de Geest begeert (strijdt) tegen het vlees, en deze staan tegen elkaar, alzo dat gij niet doet hetgeen gij wil. Maar indien gij door de Geest geleid wordt, zo zijt gij niet onder de wet."  Nu kon zij gaan doen wat zij wilde namelijk Jezus volgen, Zijn waarachtige licht verspreiden in een duistere wereld te midden van een krom een verdraaid geslacht! En dagelijks haar denken laten vernieuwen, geleid door het gesproken en geschreven woord van de inwonende Heilige Geest. Zij ging van heerlijkheid tot heerlijkheid, al veranderend naar het beeld van Jezus gedreven door Zijn Geest in Wie de vrijheid is!

Aanbod
Als je worstelt met de gedachte om je te laten dopen maar niet weet waar je terecht kan, dan willen wij je in die gelegenheid stellen om je in alle rust te laten dopen.

Het is een aanbod om je te helpen, om je te steunen om gewillig en vol verlangen gehoorzaam te zijn aan Jezus Die je in alles is voorgegaan. Je hoeft alleen maar te volgen en doen wat Hij reeds gedaan heeft.

Stuur een mailtje naar levendenstromendwater@gmail.com of een Whatsappje naar 0651046981. Ik neem dan contact met je op. En als je vragen hebt, laat ook dat gerust weten.