"Niet gaan hoor want je bent onrein" zei de Overste van de synagoge"
"Maar ik wil beter worden en Hij geneest..."
"Drink het Levende Water" had Jezus geroepen"
"Niet drinken want dat water is giftig" zei de Schriftgeleerde"
"Maar ik heb zo'n dorst en Hij is de Waarheid..."
"Ik ben het levende Brood" had Jezus gezegd"
"Onze vaders aten manna, het brood uit de hemel" zei de Farizeeër"
"Maar ik honger naar eeuwig leven en Hij geeft het..."
"Ik ben de Deur en kom binnen door Mij", had Jezus gepreekt"
"Die Deur van Jezus is veel te breed" zei de vrome Rabbi"
"Maar ik verlang zo naar redding en Hij belooft grazige weiden..."
"Voorwaar, voorwaar doden zullen horen" leerde Jezus"
"Een dode kan niets, eerst de levendmaking" zei de Hogepriester"
"Maar ik hoor Zijn stem en Hij zegt dat die hoort, zal leven..."
"Zalig zijn de armen van geest, het Koninkrijk van de hemelen is van jullie" beloofde Jezus"
"Je bent niet arm genoeg" zei de godsdienstige Jood"
"Maar zelf heb ik niets meer en Hij geeft mij dat Koninkrijk..."
En zo gaat het maar door. Zij wordt telkens tegengehouden door mensen die haar ervan af willen houden. Haar wegduwen van die grote zaligheid voor haar ziel. Zij wil die innerlijke rust maar die anderen zeggen dat dat zo maar niet gaat. Zij lijken wel de baas te spelen over haar redding, haar zaligheid. Alle uitgangen uit de doolhof van haar bestaan, worden versperd door uitspraken van godsdienstige mensen. Niet eens door mensen van buiten de synagoge. Nee, vooral door mensen die leiding geven in de synagogen, door het Sanhedrin in Jeruzalem, door Rabbi's en door godsdienstige Joden. Zij snapt er niets van... Jezus roept haar naar voren. Hij verlangt naar haar maar al die anderen zeggen dat je zomaar niet kunt gaan...
Jezus houdt aan...
De roepende stemmen blijven maar komen. Die stemmen uit de hemel zeggen dat zij mag komen zoals ze is. Dat is zo anders dan de uitleg van de Schriftgeleerden die vaak zo hard en koud overkomt. In hun woorden zit zo weinig leven. Er moet volgens hen eerst van alles gebeuren. Linksom of rechtsom, leren zij een heleboel voorwaarden waaraan zij onmogelijk kan voldoen. De Rabbi's weten alles over van Mozes en zijn wetten, de tradities en allerlei regels. Dat is echter niet te vergelijken met de liefde die zij in Jezus gezien heeft. Zij denkt aan de keren dat zij van Hem gehoord had. Hij spreekt woorden van Geest en leven, in die woorden zit kracht en juist die hebben haar hart aangeraakt.
Op een andere Sabbatdag in de synagoge vertelt de Overste dat zij zelf nog eigen gerechtigheden op moet richten! Zij moet nog meer "doen en laten" en de werken van de wet nog preciezer doen... En zij is al zo moe van jarenlang zich doodwerken echter de onrust in haar leven, en vooral in haar hart, wordt er niet minder door, eerder meer. Zij verlangt naar wat Johannes de Doper had geroepen over Jezus: "Zie het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt" (Johannes 1 vs 29). Hij zal het offer brengen, ook voor haar zonden. Waarom moet zij dan ook nog haar eigen offers brengen? Zij weet dat al die eigen dingen zullen verbranden in de aanwezigheid van de heilige God! Had Jesaja het al niet gezegd dat alle haar eigen gerechtigheden zullen zijn als een wegwerpelijk kleed?
Zij hoort van de Farizeeërs dat je toch eerst in het werkhuis van goede werken aan de slag moet en dan allerlei stappen uit de tradities van mensen mee moet maken. Een soort stappenplan... Zij hoort ook dat de Messias, Christus de Gezalfde, de meest verborgen persoon is. Maar dat is echt niet waar want Hij loopt gewoon door de straten en komt in synagoge en gaat naar de tempel waar iedereen Hem kan zien.
Trouwens je mag Hem gewoon aanraken. Hij legt je de handen op, geneest je en zegent je. Kinderen zitten gewoon bij Hem op schoot. Iedereen kan Hem zien en horen! Zelfs zondaren, hoeren en tollenaars komen naar Hem toe... en Hij eet met hen!En dan haar Joodse achtergrond. Zij zeggen steeds maar weer dat zij moet vertrouwen op het verbond met Abraham... Alsof dat wat uitmaakt. Zij heeft er nooit iets van gemerkt als zij dat probeerde, het verandert haar van binnen niet! Zij weet dat zij net zo goed verloren is als de mensen buiten de synagoge die niet besneden en van heidense komaf zijn. Nergens heeft Jezus het over al die uiterlijke kenmerken maar Hij kijkt altijd naar het hart, naar wat er van binnen leeft. Hij wijst eigen prestaties, de dingen van jezelf volstrekt af. Hij is gekomen als Verlosser en Zaligmaker van de wereld, van de kosmos. Hij alleen!
Zij neemt de beslissing...
Zij wordt er zo langzamerhand gek van. Ze snakt naar de vrijheid die Jezus verkondigt! De uitleg van de Schriftgeleerden die zij hoort, doet niets met haar en benauwt haar vaak... Het is zo onbereikbaar voor haar. Soms lijkt het wel of er alleen maar duisternis, bedekking vanuit wetten, regels en tradities komt en uit de prediking van ervaringen. Je moet er de hele dag mee bezig zijn. Wat al die Rabbi's hebben meegemaakt en hoe zij leven, moet zij ook meemaken en "doorleven" anders klopt het niet.
Dat werken aan dat buitenkantleven levert echter geen vrede met God op en rust voor haar ziel. Die mensen die daarin leven, zijn helemaal niet vrolijk zoals zij ziet bij mensen die het geluk, de zaligheid en de rust bij Jezus gevonden hebben. Het lijkt wel of die godsdienstige mensen erg gebukt gaan onder al die opgelegde dingen. Al die Farizeeërs, en die Oversten van de synagogen, die Schriftgeleerden, die Rabbi's en het hele Sanhedrin leven streng en vooral afgezonderd van de wereld maar hoe zou het van binnen met hen zijn? Zij heeft gehoord dat Jezus hen wit gepleisterde graven noemt waar je overheen loopt zonder te merken dat het een graf is... vol onreinheid en dorre doodsbeenderen!
... en komt naar voren!
Op een dag hoort zij dat Jezus weer in de stad is. Het gaat als een lopend vuurtje en velen hebben hun huizen verlaten en ook hun werk. Iedereen wil Hem zien en horen. Haar hart springt op van verwachting en zij voelt voor het eerst hoop dat het ook voor haar is. Koortsachtig kleedt zij zich om. Zij hoort in het opgewonden geroezemoes op de straten dat Jezus opnieuw iedereen aan het roepen is om naar Hem toe te komen. Alle jongeren en ouderen die vermoeid en belast zijn met zorgen, ziekten en zonden mogen naar Hem te komen voor rust, genezing en vergeving.
Terwijl zij op weg gaat, denkt zij...
"Kan ik zo wel naar Hem toe?"
"Deze Man roept echter met zoveel liefde"
"In onze synagoge doen zij niet aan genezing"
"En ik heb ook geen geld meer voor dokters..."
"Ik ga... ik heb niets te verliezen, slechter kan het niet worden!"
"Als ik niet ga dan heb ik de Weg geweten en ben die niet gegaan..."
"Raar, nu ik de deur uit ben, gaat het gewoon vanzelf"
"Zij zeiden nog wel dat ik dat zelf niet kon..."
"Daar op het plein in het midden van grote menigte is Hij"
"Hoor het klinkt opnieuw uit het midden van de menigte"
"Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijn en Ik zal je rust geven"
"Oh... ook voor mij die zo onrein, zo ziek en verloren ben!"
"Van de wet mag het niet maar van Hem mag ik komen zoals ik ben, "
"Nee... het is geen overdrijvende morgenwolk zoals zij zeiden"
"Het is een diep besef van ongeneeslijke verlorenheid"
"Ik ben aan het einde van mijn krachten..."
 |
| De oproep klinkt... en zij gaat naar voren! Alle blokkades verdwijnen als sneeuw voor de zon! Alle kromme wegen zijn recht gemaakt! Alle hoge bergen verlaagd! Alle diepe dalen opgevuld! Zij gelooft in Hem en ontvangt het eeuwige leven! |
"Weet je wat, ik zal alleen Zijn mantel aanraken"
"Ohh... het lijkt wel of ik ineens weer kracht krijg"
"Ik worstel mij door de menigte"
"En raak de zoom van Zijn mantel aan"
"Opeens stroomt er nieuwe levenskracht door mij heen"
"Ik weet het... ik ben helemaal genezen van alle onreinheid"
"Verlost en vergeven ga ik naar huis... als een nieuw mens!"
Jezus' oproepen
Jezus was radicaal in Zijn benadering naar verloren mensen. Hij wist als geen ander dat het goede zaad direct gestolen werd als het niet meteen wortel schoot! Hij kende de tegenstander die de mensenmoordenaar is vanaf het begin van de wereld. Die moordenaar is ook de vader, de bedenker van alle leugens. Er is geen enkele waarheid in hem. Jezus kende het diep kwade karakter van de satan en het beest dat ieder mens onder de macht van de duisternis hield. De draak, een van zijn andere namen, is vervuld met grote boosaardigheid en gewelddadige moordzucht.
Jezus weet de duivel alles op alles zet om de waarheid te verdraaien! Hij weet dat satan mensen tegen elkaar opstookt en tegen God. Jongeren en ouderen verzoekt met diepe (godsdienstige) verleidingen en hen depressief maakt! Hij overvalt mensen met scherpe pijlen van angsten, ziekten en dood die plotseling met een grote klap hun lichaam binnenvliegen en zich in hun lever boren. Ineens, op het alleronverwachtst, zijn zij zwaar gewond. Precies zoals vroeger de pestziekte mensen overviel... Ineens zagen zij de vlekken op hun lichaam waarna de doodschrik op hen viel. Zij wisten dan... "dit is mijn einde". Zo doet de duivel dat met donkerheid van verzoekingen en verleidingen van zonden. Voor zij het weten, zijn zij er door gevangen en de weg kwijt. Ineens verdwalen zij in een duistere doolhof. Dat wist Jezus!
Zo had de duivel dat ook gedaan met die de Farizeeërs, de Rabbi's, de Schriftgeleerden, het Sanhedrin en de Oversten van de synagogen. Hij had die leiders diep verblind en misleid zodat de heerlijkheid van Jezus Die het Beeld van God is, hen niet zou beschijnen. Hij wilde hen uit haat voor God(s Zoon) allen meevoeren naar de afgrond, de eeuwige duisternis in. En de duivel wist dat als hij de leiders te pakken had, dat die dan op hun beurt vele jongeren en ouderen in hun omgeving zouden misleiden. Daardoor waren er veel godsdienstige Joden die niets van Jezus, Gods Zoon, moesten hebben. Zij hielden zich krampachtig vast aan Mozes terwijl Jezus hen daar in Johannes 5 vers 45 nog zo voor gewaarschuwd had. "Als je vertrouwt, als je hoopt op Mozes" had Hij gezegd "dan zal Mozes je ook schuldig verklaren!" De helle bliksem, de diepe duistere donkerheid en de geweldige donder en al het geweld van de Sinaï, de dood van de wet zou zich dan over hen heenstorten... Wat vreselijk zal dat zijn!
... verdragen geen uitstel
Daarom deed Jezus precies wat de Vader Hem liet zien. Hij kon niets doen als Hij het de Vader niet eerst had zien doen en had horen zeggen. Hij en de Vader zijn Eén!
Zijn Vader had Hem getoond om jongeren en ouderen geen enkel uitstel te geven maar met diepe ernst aan te dringen op "het nu komen", op "het nu eten" en op "het nu drinken". Zijn Vader wist dat de eigenwillige godsdienst altijd uitstel wilde.Feitelijk wilden zij niets met Jezus te maken hebben. Want bij hen moest eerst dit nog, dan dat en dan die regel en die andere traditie nog. Het moest altijd nog dieper want anders was het veel te oppervlakkig. Er moest nog meer schuldbesef bij! Eerst maar eens aankijken, het moet eerst echt zijn en waarheid in het binnenste worden.
Al die eigen bedachte voorwaarden kwamen niet van Zijn Vader. Die kwamen uit het trotse menselijke hart, uit de bron van "het-net-doen-alsof". Jezus wist dat van al dat uitstellen, telkens afstel komt. Daarom liet Hij het Paulus 3 keer opschrijven in de Hebreeënbrief: "Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: Heden indien u Zijn stem hoort, verhardt uw harten niet" (o.a. in Hebreeën 3 vers 7 en 8). Elders liet Hij de Heilige Geest schrijven: "Ziet, nu is het de welaangename tijd, ziet, nu is het de dag der zaligheid!" ( 2 Korinthe 6 vers 2 b). Bij Jezus en Zijn Vader is het altijd "nu". God weet daarnaast als geen ander dat wij zijn als een damp die maar voor even gezien wordt en dan in de lucht oplost en verdwijnt. In Psalm 89 vers 19 berijmd staat het zo kernachtig: "Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur". Daarom liet de Vader aan Jezus zien dat geen enkel uitstel toegestaan is. Het is "vandaag", "heden" en "nu"!
Juist daarom vertelde Jezus de gelijkenis van het zaad aan de mensen die naar Hem kwamen luisteren. Het verhaal ging over een boer die zaad in zijn akker strooide. Het zaad kwam op verschillende plaatsen terecht: op de weg, op de rotsen, tussen de doornstruiken en in de goede aarde. Jezus zei dat als het zaad van het Woord, dat is het zaad van Gods Koninkrijk in de harten van jongeren en ouderen valt en... het wordt niet begrepen dat dan de duivel meteen komt en dat Woord van Gods Koninkrijk wegrukt. Dat doet de duivel door vogels te sturen die het-op-de-weg-vertrapte zaad onmiddellijk oppikken om te voorkomen dat zij geloven en zalig worden (Lucas 8 vers 12, Marcus 4 vers 16 en Mattheus 13 vers 19). Jezus wist dat het gaat om "gevonden worden" òf "verloren gaan", van "dood blijven" òf "levend worden"!
Het gaat dan over de overgang van dood, naar leven, over dat kleine stukje niemandsland tussen de brede weg en de smalle weg! Daar waar de stap gezet wordt, de keuze gemaakt, het besluit genomen om de Deur binnen te gaan en voor altijd behouden te zijn! Juist daar woedt de strijd om de ziel het hevigst.Jezus deed 'altar calls'
Jezus kende die diepe ernst van de strijd in de geestelijke wereld waar het gaat om de zielen van jongeren en ouderen. Hij huilde Hij er soms om, zag de mensen als schapen zonder herder vermoeid dwalen op alle hoge heuvel en onder alle groene boom. Hij zag die diepe geestelijke nood van mensen die gevangen waren door leugens, verslavingen en door het leven verwond waren geraakt. Daarom gehoorzaamde Jezus Zijn Vader door hen op te roepen om zonder enig uitstel uit de menigte naar voren te komen als zij Zijn stem hoorden. Hij sprak, Hij riep, Hij schreeuwde soms in de tempel en wachtte dan daar vooraan op hen! Zij konden meteen leven, eeuwig leven ontvangen en genezen worden als zij kwamen en geloofden.
En waar zijn onze 'altar calls'?
Als wij zeggen dat Jezus ons gezonden heeft, zoals de Vader Hem gezonden heeft, dan lopen wij onze loopbaan zoals Jezus Die gelopen heeft. En dan doen wij wat Hij gedaan heeft als onze Voorloper (Hebreeën 6 vers 20)!
Als wij zeggen Jezus te volgen, dan roepen wij zondaren, net zo vurig zoals Hij, op om uit de menigte naar voren te komen. Dan stellen wij net als Hij geen enkele voorwaarde maar roepen iedereen die vermoeid en belast is. Dan willen wij niet anders want Hij, Christus Jezus, is de Apostel en Hogepriester van onze belijdenis (Hebreeen 3 vers 1)!
Als wij zeggen dat Jezus ons geroepen heeft, dan luisteren wij onvoorwaardelijk alleen naar Hem. Zijn Vader had immers tijdens de verheerlijking op de berg dat uit een wolk gesproken: "Dit is Mijn geliefde Zoon in Wie Ik een welbehagen heb. Hoort Hem! (Mattheüs 17 vers 5)". Dan luisteren wij niet naar de stem van een vreemde maar alleen naar de stem van onze Goede Herder (Johannes 10 vers 4 en 14)!
Als wij zeggen dat Jezus ons aangesteld heeft als vissers van mensen, dan werpen wij de visnet uit na iedere preek, na ieder gesprek en na iedere toespraak... desnoods aan de andere kant. Wij laten dan de vissen niet weg zwemmen het net uit weer de wereldzee in waar zij stervend verder moeten leven! Wij doen dan zoals Hij ons dat voordeed, wij halen vol verwachting het net op! Op die manier zijn wij geroepen om het beeld van Zijn Zoon, Jezus gelijkvormig te worden (Romeinen 8 vers 29)!
ÒF
Zijn wij als die Schriftgeleerden met onze eigenwillige koude leerstellingen om jongeren te verhinderen naar voren komen? Is Jezus dan niet alleen onze enige Voorloper? Aan wij daar "ja" op zeggen, zijn alle andere verklaringen die niet van Hem komen, dan niet verdraaid en leugens? Is Jezus dan niet alleen leidend bij ons? Niemand heeft toch God gezien? Alleen de eniggeboren Zoon Die in de boezem van de Vader is, heeft Hem ons toch verklaard (Johannes 1 vers 18)?
Zijn wij als die vrome Rabbi's die willen dat ouderen ons volgen in plaats van hen direct naar Jezus te leiden vooraan in de dienst? Zei Jezus niet dat wij, als wij tenminste Zijn discipel willen zijn, Hem moeten volgen en onszelf verloochenen en ons kruis dragen? Willen wij ons eigen zelfleven wel verliezen om de naam van Jezus? Als Hij dan oproepen deed waarom doen wij dat dan niet?
Zijn wij als die vrome Farizeeërs die zich in trots verheffen boven mensen zoals Andreas die Petrus direct naar Jezus bracht en Filippus, Nathanaël naar Hem leidde met "Kom en ziet"? Gaat het dan om onszelf en onze positie binnen de kerkelijke kringen? Luisteren wij naar andere stemmen in plaats van naar die Ene waarvan de Vader gezegd heeft dat wij alleen naar Hem moeten luisteren? Of doen wij nog gewoon de wil van onszelf, die van ons vlees dat God nooit kan behagen?
Zijn wij als die controlerende Oversten van de synagoge die zelf bepalen wanneer een zondaar Jezus mag aannemen in plaats van aan te dringen op onmiddellijke overgave aan Hem in geloof? Is Jezus voor ons dan niet alleen het bepalende Beeld van de onzichtbare God? Hij alleen toch kan laten zien hoe God de Vader wil dat wij handelen? Nodigde Hij de zondaren niet uit om meteen naar Hem toe te komen zonder ook maar één voorwaarde? Waarom laten wij dan na dan?
Zijn wij als het Sanhedrin en bepalen dat God het moet doen en maken zo die lieve Jezus en Gods dierbare en kostbare genade volkomen onbereikbaar? Is het niet zo dat God in deze laatste tijden alleen spreekt door Zijn Zoon Jezus? Zijn alle uitspraken van ons die niet in één lijn liggen met het leven, spreken en doen van Jezus dan niets anders dan leugen en dwaling? Misleiden wij daardoor dan niet veel zielen voor de eeuwigheid? Woont in Jezus dan niet alle volheid Gods? Hebben wij daar alleen dan niet genoeg aan?
Zijn wij als die vrome Joden niet onvoorstelbaar huichelachtig? Veroordelen wij oproepen om naar voren te komen niet krachtig? Maar hoe zit het dan met ons aanhoudend oproepen en aandringen en uitnodigen tijdens het Heilig Avondmaal? Klinkt er dan niet vaak en/of meerdere keren: "De Meester is daar en Hij roept U!". Of zegt de predikant niet altijd: "Ik heb grotenlijks begeerd dit avondmaal met u te houden"? Zeggen wij dan niet dat als wij Jezus belijden voor de mensen, Hij ons dan zal belijden voor Zijn Vader? Is dat naar voren roepen dan niet buitengewoon hypocriet en met "twee maten" meten?
En zij dan?
Wat moeten de jongeren die de roepstem van de Geest gehoord hebben? Die diep verlangen naar vergeving en de last van de zonden kwijt willen? Waarom worden zij niet zijn uitgenodigd om een beslissing te nemen? Deed Elia dat dan ook niet op de berg Karmel? Wordt het dan niet als vanzelf die voorspelde morgenwolk? Die morgenwolk die voor de zoveelste keer na een paar dagen of weken oplost en niet meer gezien wordt? En wat kunnen zij anders dan opnieuw overgaan tot de orde van de dag?
Wat moeten de ouderen waarin de Heilige Geest krachtig gewerkt heeft en zij huilend in de bank of op de stoel thuis zich afgevraagd hebben hoe zijn met God verzoend kunnen worden? Laten wij hen zomaar weer gaan? Met de wetenschap dat het proces van verharding onafwendbaar verder gaat? En als zij de volgende dienst nog een onveranderd zijn, verwijten wij hen dat dan ook nog eens?
Wat moeten de vaders en moeders, die in de dienst duidelijk de stem van de Zoon van God gehoord hebben? Die opnieuw wakker zijn geschoten door een pijl van de Geest in het geweten terwijl zij sliepen in het opperste van de mast? Zij zijn ontwaakt en willen dat Christus over hen gaat schijnen. Laten wij hen weer terugzakken in het donkere graf en de slavernij van de zonden en de geestelijke dood?
Wat moeten onze ouden van dagen die hun dagen veelal doorbrengen in een verborgen angst voor de dood? Zijn hun tranen soms opgedroogd in een berusting dat als God het niet doet, zij voor eeuwig verloren gaan? Laten wij hen wegkwijnen daar omdat zij zo "onbekeerlijk" zouden zijn?
Wat moeten zij terwijl hun hart vaak wanhopig verlangt naar vrede, rust, eeuwig leven, naar dat echte Licht, naar die verlossing en vergeving en genezing? Laten wij hen zo de dienst weer verlaten? En... zoals Jezus voorspelde direct daarna, of al aan de koffie, de vogels komen en het vertrapte zaad wegpikken?
Wat moeten zij in de dagen en weken erna als de roepstem van de Heilige Geest weer wegzakt? Zij willen het vasthouden maar het lukt niet. Niet alleen het leven gaat door maar ook het zondigen dat zij niet willen maar niet kunnen laten. Is het gevolg niet dat jongeren en ouderen langzaam door de jaren heen verharden terwijl zij dat niet willen? Dat zij verder de duisternis in getrokken worden zonder dat zij er niets tegen kunnen doen?Een oproep...
In 2016 tijdens de 'There is more' conferentie van het Evangelisch Werkverband gebruikte God op de zaterdagavond een 'altar call' van de prediker Randy Clark zeer krachtig. Tijdens de openbare genezingsdienst, stelde hij plotseling de vraag: “Ben je recht met God?”. Hij bedoelde of er jongeren en ouderen in de zaal waren die nog geen relatie met Jezus hadden.
Hij sprak vervolgens over de rechtszaal zoals verwoord in Jesaja 1 vers 18: "Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol." Ineens lag er in de zaal een diep beslag van de Heilige Geest en na 5 minuten kwamen de eerste mensen al naar voren. Ik zat achter twee vrouwen waarvan de ene, de andere aanstootte. Zij stonden beiden op en gingen, hand in hand, naar voren om zich over te geven aan Jezus. Ook zag ik, naast alle anderen die naar voren kwamen, twee tieners hand in hand. Zij konden aan de lokroep van Jezus geen weerstand bieden en kwamen!
Het grijpt mij nog steeds diep aan dat zij op weg gingen naar Jezus! Ongeveer 20 - 25 jongeren, volwassenen en ouderen beleden daar… voorin de zaal, voor iedereen zichtbaar, dat zij Jezus nodig hadden. Zij stapten binnen door de Deur, Jezus, en werden behouden. Hij liet hen niet staan want Hij belooft dat allen die tot Hem komen, Hij die niet afwijst en die in Hem gelooft, eeuwig leven ontvangt. Hij heeft gezegd dat iedereen die Hem belijdt, dat Hij die voor Zijn Vader zal belijden. Daar gebeurde dat, onmiddellijk en meteen werden hun zonden weggewassen door Zijn bloed!
Volg Jezus alleen daarom...
"Daarom dan ook, alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons hebben liggende, laat ons afleggen allen last, en de zonde, die ons lichtelijk omringt, en laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is;
Ziende op den oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen, en schande veracht, en is gezeten aan de rechterhand des troons van God."
Contact
Wil je weten hoe je een oproep moet doen, na of tijdens een dienst of gesprek, neem gerust contact met mij op en wij maken een afspraak.
Wil je komen naar Jezus,
wil je eten van het Levende Brood,
wil je drinken van het Levende Water,
wil je de toekomende toorn ontvluchten en
wil je je zondelast kwijt en verlang je
naar verzoening en vergeving,
naar Jezus Christus voor vrede met God,
naar Jezus voor rust in je onrustige bestaan,
naar Jezus voor eeuwig leven,
en worstel je allang zo lang om bij Jezus uit te komen dan ben ik er om samen met je te bidden.
"App" mij gerust op 06-51046981 of bellen mag ook. Mailen kan ook: levendenstromendwater@gmail.com.
NB Foto met toestemming van Ain Vares van www.ainvaresart.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten