"Ik zoek Jezus maar kan Hem niet vinden!"
Zo begon het gesprek, vandaag precies zeven jaar geleden.
Het was op het Beter-uit vakantiepark 'La Draille' in Frankrijk.
Op de 'sing-in' van de zaterdag ervoor werd dat lied van de rivier gezongen.
"Al mijn zonden en al mijn zorgen neem ik mee naar de rivier".
Dit lied maakte mij wanhopig!
Het gaf aan dat er nieuw leven te krijgen was als ik in de rivier stapte.
Jezus wachtte op mij.
Ik wilde wel maar mijn voeten zaten vastgeplakt aan de grond.
Het ging gewoon niet....
Wij waren als gezin op vakantie gegaan naar 'La Draille'. Toen wij na twee dagen reizen met de auto's het park opdraaide, zag ik dominee Bottenbley zitten. Een niet te verklaren besef nam bezit van mij; nu moest het gebeuren want ik had hem allang willen spreken over mijn zoektocht naar Jezus.
Ik ging maar twee keer per maand.
De helft van de preek ging langs mij heen.
'k Verzette mij er innerlijk tegen want ...
ik wilde geen regels en strakke banden.
Het was onder zo'n kerkdienst...
'k Bladerde wat in mijn Bijbeltje en
plotseling trof het mij als een bliksemstraal!
Daar zag ik ineens staan dat er een oordeelsdag zou zijn...
Als die kwam, was ik verloren!
Dit las ik recent op Refoweb van een jonge man of jonge vrouw die zo voor de vuist weg leefde; geen regels wilde en geen knellende banden. Zo zijn er velen binnen en buiten de kerken die hun levensreis, gewoon reizen. Doen wat zij zelf willen en voor zichzelf fatsoenlijk leven met gezin en kinderen of als single hun leven, leven. Maatschappelijk fatsoenlijke en nette burgers in de natuurlijke en zichtbare wereld.
