"Ik ging de slaapkamer binnen."
"Meteen draaide hij zijn hoofd naar mij."
"Ik noemde zijn naam maar hij zweeg."
"Meteen draaide hij zijn hoofd naar mij."
"Ik noemde zijn naam maar hij zweeg."
"Ik liep naar het hoofdeinde en keek hem aan."
"Ik zei: "Wil je niet met mij spreken?"
Hij keek mij aan met die verschrikkelijke stervende blik en zei:
"Meneer Moody, u hoeft niet met mij te praten..."
"Het is te laat!"
"U kunt met mijn vrouw en kinderen praten en met hen bidden."
"Mijn hart is zo hard als dat ijzer van die kachel daar."
"Mijn verdoemenis is verzegeld en straks zal ik in de hel zijn."
"Mijn verdoemenis is verzegeld en straks zal ik in de hel zijn."
"Meneer Moody, ik zeg u, er is voor mij geen hoop!"
Moody ging op zijn knieën en probeerde te bidden, maar het leek wel of de hemel van koper was en zijn gebed naar beneden viel. De vrouw van de man vertelde de volgende dag dat hij nog had geleefd totdat de zon onderging. Hij had alleen de volgende woorden nog gesproken: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered." Toen hij stierf en zij zich over hem heen boog, hoorde zijn vrouw hem voor het laatst die vreselijke woorden mompelen: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered."
De hel...
Dwight L. Moody, dominee en evangelist, preekte eens over de hel. Hij sloot de preek met de volgende oproep af: "Vanavond kun je gered worden. Wij proberen je voor Christus te winnen. Als je nu in de hel zou vallen, zal je je deze samenkomsten herinneren. Je zal je herinneren hoe deze dominees en de mensen keken en hoe God als het ware hier Zelf aanwezig was. In die verloren wereld zul je dat prachtige lied "Jezus de Nazarener gaat voorbij" niet meer horen. Hij is voorbijgegaan en Jezus zal niet meer op die manier voorbijgaan. Er zullen geen zoete liederen van Sion meer klinken. Geen kleine kinderen meer die bidden voor hun verharde en verstokte vaders en moeders."
"Het is nu het heden van de genade en de dag van de zaligheid. God roept de wereld tot Zichzelf. Hij zegt: "Ik heb geen behagen in de dood van de goddelozen! Maar daarin dat de goddeloze zich bekeert van zijn weg en leeft. "Bekeert u, bekeert u, want waarom zoudt gij sterven?" (Ezechiel 33 vers 11). O, als je geen acht slaat op zo'n zaligheid, hoe zal je dan ontkomen? Waar is je hoop? Dat je herinneringen vandaag je scherp voor de ogen staan. Dat je beseft dat Christus hier staat. Hij biedt hier iedere ziel redding aan. Hij wil niet dat er iemand verloren gaat maar dat mensen zich omkeren naar Hem en leven."
Nadat Moody gesproken had over de gelijkenis van het onkruid tussen het tarwe ging hij verder over de oogsttijd die komt. "Als je zaait in het vlees, zul je verderf oogsten. Als je wind zaait, zul je storm oogsten. God wil dat je tot Hem komt en de redding, als een geschenk, ontvangt. Je kunt vandaag je bestemming kiezen, als je wilt. Hemel en hel worden je voorgesteld en je wordt opgeroepen om te kiezen. Wie zal het zijn? Als je Christus aanneemt, zal Hij je in Zijn armen nemen. Als je Hem verwerpt, zal Hij je verwerpen". Nu, mijn vrienden is Christus ooit meer bereid dan nu om je te redden? Heeft Hij ooit meer macht dan dat Hij nu heeft? Waarom beslis je niet terwijl de genade je nu wordt aangeboden?"
Op de grens van leven en dood...
Moody ging op zijn knieën en probeerde te bidden, maar het leek wel of de hemel van koper was en zijn gebed naar beneden viel. De vrouw van de man vertelde de volgende dag dat hij nog had geleefd totdat de zon onderging. Hij had alleen de volgende woorden nog gesproken: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered." Toen hij stierf en zij zich over hem heen boog, hoorde zijn vrouw hem voor het laatst die vreselijke woorden mompelen: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered."
De hel...
Dwight L. Moody, dominee en evangelist, preekte eens over de hel. Hij sloot de preek met de volgende oproep af: "Vanavond kun je gered worden. Wij proberen je voor Christus te winnen. Als je nu in de hel zou vallen, zal je je deze samenkomsten herinneren. Je zal je herinneren hoe deze dominees en de mensen keken en hoe God als het ware hier Zelf aanwezig was. In die verloren wereld zul je dat prachtige lied "Jezus de Nazarener gaat voorbij" niet meer horen. Hij is voorbijgegaan en Jezus zal niet meer op die manier voorbijgaan. Er zullen geen zoete liederen van Sion meer klinken. Geen kleine kinderen meer die bidden voor hun verharde en verstokte vaders en moeders."
 | |||
| "Die gruwelijke plaats van eeuwige pijniging" |
"Het is nu het heden van de genade en de dag van de zaligheid. God roept de wereld tot Zichzelf. Hij zegt: "Ik heb geen behagen in de dood van de goddelozen! Maar daarin dat de goddeloze zich bekeert van zijn weg en leeft. "Bekeert u, bekeert u, want waarom zoudt gij sterven?" (Ezechiel 33 vers 11). O, als je geen acht slaat op zo'n zaligheid, hoe zal je dan ontkomen? Waar is je hoop? Dat je herinneringen vandaag je scherp voor de ogen staan. Dat je beseft dat Christus hier staat. Hij biedt hier iedere ziel redding aan. Hij wil niet dat er iemand verloren gaat maar dat mensen zich omkeren naar Hem en leven."
Nadat Moody gesproken had over de gelijkenis van het onkruid tussen het tarwe ging hij verder over de oogsttijd die komt. "Als je zaait in het vlees, zul je verderf oogsten. Als je wind zaait, zul je storm oogsten. God wil dat je tot Hem komt en de redding, als een geschenk, ontvangt. Je kunt vandaag je bestemming kiezen, als je wilt. Hemel en hel worden je voorgesteld en je wordt opgeroepen om te kiezen. Wie zal het zijn? Als je Christus aanneemt, zal Hij je in Zijn armen nemen. Als je Hem verwerpt, zal Hij je verwerpen". Nu, mijn vrienden is Christus ooit meer bereid dan nu om je te redden? Heeft Hij ooit meer macht dan dat Hij nu heeft? Waarom beslis je niet terwijl de genade je nu wordt aangeboden?"
Op de grens van leven en dood...
Moody sloot zijn preek af met een aangrijpend voorbeeld dat hij had meegemaakt over het tegenstaan van de roepstemmen van de Heilige Geest. "Ik herinner mij" zo begint Moody, "dat een paar jaar geleden Gods Geest werkte in mijn gemeente. Toen ik op een avond de samenkomst afsloot, vroeg ik of iedereen wilde gaan staan die Christen wilde worden. Tot mijn grote vreugde stond er een man op die al enige tijd erg bevreesd was. Ik liep op hem toe, greep zijn hand en schudde die en zei: "Ik ben blij dat je opgestaan bent. U komt nu in alle ernst voor de Heer uit, toch?"
"Ja," zei hij, "Ik denk het van wel maar er is één ding dat mij nog tegenhoudt."
"Wat is dat dan?" vroeg ik.
"Nou," zei hij, "ik mis de morele moed. Ik moet u bekennen dat als deze man, en hij noemde zijn naam, hier vanavond zou geweest zijn, ik niet zou zijn opgestaan. Hij zou mij hebben uitgelachen en ik geloof niet dat ik de moed heb om het hem te vertellen."
"Maar," zei ik, "Als je voor de Heer uitkomt, dan moet je dat wel voor iedereen vrijmoedig doen."
Terwijl ik met hem sprak, beefde hij over heel zijn lichaam. De Geest was ernstig met hem aan het twisten. Hij kwam de volgende avond terug en de volgende en de volgende. De Geest van God twistte weken achtereen met hem. Het leek alsof hij op de drempel van de hemel stond en bijna die gezegende wereld binnenstapte. Ik ben er nooit achter gekomen wat de reden was dat hij zo aarzelde, behalve dat hij bang was dat zijn oude kameraden hem uit zouden lachen.
De Heilige Geest tegenstaan
Na verloop van tijd leek de Geest van God hem te verlaten; de overtuiging was verdwenen. Zes maanden later kreeg ik een bericht dat hij erg ziek was en mij wilde zien. Ik ging gehaast naar hem toe. Hij was erg ziek en ik dacht dat hij zou sterven. Hij vroeg me of er nog enige hoop was. "Ja" vertelde ik hem "God heeft Christus gezonden om je te redden." Ik bad met hem. Tegen alle verwachtingen in, herstelde hij. Op een dag ging ik naar hem toe. Het was een heldere, mooie dag en hij zat aan de voorkant van zijn huis. Ik vroeg hem: "U komt nu toch wel voor God uit, toch? U bent weer bijna beter om onze samenkomsten te bezoeken." "Meneer Moody," zei hij, "Ik heb besloten om Christen te worden maar nu nog niet. Ik ga eerst een boerderij te kopen en mij in Michigan vestigen en dan zal ik een Christen te worden. "
"Maar je weet nog niet of je helemaal beter wordt. "O" zei hij, "Ik zal binnen een paar dagen beter worden. Ik heb een nieuw leven teruggekregen." Ik smeekte hem en probeerde op elke manier om hem van zijn standpunt af te brengen. Tenslotte zei hij: "Meneer Moody, ik kan geen Christen worden in Chicago. Als ik in Michigan ben, weg van mijn vrienden en kennissen die mij uitlachen, dan ben ik er klaar voor om Christus aan te nemen." "Als God niet genoeg genade heeft om je in Chicago te redden dan heeft Hij dat ook niet in Michigan" antwoordde ik. Hij raakte wat geïrriteerd en zei: "Meneer Moody, ik neem het risico" en zo verliet ik hem.
Zo hard als ijzer...
Ik herinner me de dag van de week nog, namelijk donderdags rond het middaguur, een week nadat ik met hem gesproken had. Zijn vrouw liet mij roepen en vroeg of ik met spoed wilde komen. De arme vrouw deed de deur open en ik vroeg haar wat er aan de hand was.
"Mijn man," zei ze, "is weer zeer ernstig ziek geworden en ik hem zojuist van de doktoren gehoord dat hij zal sterven."
"Wil hij me zien?" vroeg ik.
"Nee."
"Waarom heb je mij dan laten roepen?"
"Ik kan het niet aanzien om hem in deze verschrikkelijke geestelijke toestand te zien sterven."
"Wat zegt hij?" vroeg ik.
"Hij zegt dat zijn verdoemenis verzegeld is en dat hij straks naar de hel gaat."
Ik liep naar de kamer binnen en hij keek direct naar mij. Ik noemde zijn naam maar hij reageerde niet. Ik liep naar het hoofdeinde van zijn bed en keek in zijn gezicht en zei: "Wil je niet met mij spreken?" En hij keek mij aan met die verschrikkelijke stervende blik en zei: "Meneer Moody, u hoeft niet meer met mij te praten, het is te laat. Je kunt beter met mijn vrouw en kinderen praten. Bid voor hen, mijn hart is zo hard als het ijzer van die kachel daar. Mijn verdoemenis is verzegeld en straks zal ik in de hel zijn." Ik probeerde hem te vertellen van de Gods liefde en vergeving in Jezus maar hij zei: "Meneer Moody, ik zeg u dat er voor mij geen hoop meer is." En toen op mijn knieën viel, zei hij: "Je hoeft niet voor mij bidden. Mijn vrouw zal binnenkort weduwe zijn en mijn kinderen zonder vader. Ze hebben uw gebeden nodig maar voor mij hoef je niet te bidden."
Te laat...
Ik probeerde te bidden maar mijn gebeden gingen niet omhoog en het was alsof de hemel van koper was. De volgende dag vertelde zijn vrouw dat hij nog geleefd had tot zonsondergang. Hij had alleen het volgende nog gesproken: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered (Jeremia 8 vers 20)." Toen hij stierf en zijn vrouw zich over hem heen boog, hoorde zij hem voor het laatst die aangrijpende woorden mompelen: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered." Hij leefde zonder Christus, hij stierf een Christusloze dood, hij werd in een doodskleed gewikkeld zonder Christus en hij werd begraven in een graf zonder Christus.
Moody eindigt zijn preek met de volgende oproep: "Zijn er hier ook die bewogen zijn om bijna een Christen te worden? Laat u niet tegen houden, door niets en niemand! Vlieg nu in de armen van Jezus! Je kan gered worden als je wilt."
Hoe staat het er met jou voor?
Ben je ook als een vliegende reiziger op weg door het leven? Op weg... ja waar naartoe? Vladder je als een vlinder van het ene naar het andere en bevredigt niets je echt? Toch zijn er telkens van die directe boodschappen van die God uit die onzienlijke wereld. Boodschappen uit de hemel die je willen helpen het verloren geluk uit het paradijs terug te vinden. Die berichten van boven die als uit het niets komen en met kracht je hart binnen vliegen. Dan is daar plotseling de waarheid van Hem Die je overtuigt in je geweten dat wat je doet fout is en zonde, dat je op een doodlopende weg loopt en dat het zo niet goed gaat aflopen.
Dan is en kan daar plotseling het onbestemde verlangen zijn naar reinheid, puurheid en een heilig leven. Soms als je de meest zondige dingen aan het doen bent. God wakkert voortdurend dit besef (steeds weer opnieuw) aan. Die plotselinge waarheid schreeuwt dan in je binnenste. Tegelijkertijd is er ook die dwingende kracht die je, tegen je wil vasthoudt, die die waarheid meteen wil onderdrukken. Onrustig zoek je verder tussen die goede boodschappen van boven en de kwade tegenwerking. Op zoek naar waarheid, naar de echte waarheid, naar het echte leven uit het verloren paradijs.
Ook als je elke zondag trouw naar de kerk gaat en misschien ook wel doordeweeks de waarheid hoort. Als je leven netjes zijn gangetje gaat en als je niet zo bezig bent met de dingen van de eeuwigheid. Dat is voor later, denk je onbewust. Hoeveel roepstemmen heb je al gehad vanuit de hemel? Hoe vaak heb je Gods stem al niet gehoord... zoals een jonge vrouw of jongeman die tijdens een kerkdienst plotseling besefte dat er een oordeel op komst is. Dat maakt je onrustig en alhoewel dat weer wegzakt, is er diep van binnen onrust en onvrede met God. Je weet de weg niet en toch blijf je zoeken.
Wat doe jij ermee?
Als God je een keer of meerdere keren geroepen heeft wat heb je er dan mee gedaan? God roept uit liefde om je om te keren van de weg die je loopt. Hij ziet dat dat een doodlopende weg is en wil zo graag een antwoord op Zijn roepen. Immers Hij heeft geregeld dat je weer thuis kan komen van die verre reizen, van die omzwervingen op aarde langs dode religies, langs mensen die altijd tegenvallen, langs allerlei vakanties, feesten en ontspanningen die je nooit hebben kunnen bevredigen.
God heeft alles gedaan wat Hij kon en gaf Zijn eigen Zoon Jezus uit liefde voor jou, om je te redden. Daardoor kun je nu vluchten door het geloof in Jezus voor de toekomende toorn, kom je niet in de hel en ontvang je eeuwig leven. Dat leven waar je zo diep van binnen naar op zoek bent, wil Hij je dat leven voor niets (uit genade) geven.
Daarom de vraag: "Wat heb je gedaan toen God je riep...
"Daarom zoals de Heilige Geest zegt: Heden indien je Zijn stem hoort, verhardt je hart niet (Hebreeën 3 vers 7)!"
"Waarom sloot je je hart daarna af toen Hij tot je sprak en je geholpen had?"
"Mijn zoon (mijn dochter) geef mij je hart (Spreuken 23 vers 26)!"
"Waarom heb je in de oogsttijd van de overtuigingen niet direct geluisterd?"
"Maar indien een mens vele dagen leeft, en verblijdt zich in die alle, laat hem ook gedenken aan de dagen van de duisternis, want die zullen vele zijn, en al wat gekomen is, is ijdelheid (Prediker 11 vers 8)!"
"Waarom heb je in de zomertijd Zijn berichten telkens naast je neergelegd?"
"Want Hij zegt: In den aangenamen tijd heb Ik u verhoord, en in den dag der zaligheid heb Ik u geholpen. Ziet, nu is het de welaangename tijd, ziet, nu is het de dag der zaligheid (2 Korinthe 6 vers 2)!"
"Waarom durf je uit schaamte en lafheid nog steeds niet openlijk te kiezen voor Jezus?"
"Een iegelijk dan, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is (Mattheus 10 vers 32)!"
"Waarom beweegt de schrik van de Heere je nu nog steeds niet tot geloof?"
"En die dorst heeft kome en die wil, neme het water des levens om niet (Openbaringen 22 vers 17)"
"Waarom laat je de duivel telkens die roepstemmen stelen en roven?"
"De dief komt niet, dan opdat hij stele, en slachte, en verderve; Ik ben gekomen, opdat zij het leven hebben, en overvloed hebben (Johannes 10 vers 10)".
Kom naar huis...
Toch kun je nog naar huis komen, die roepstemmen gehoorzamen en beantwoorden. De liefhebbende Vader staat op de uitkijk om verloren zonen en dochters in Zijn armen te sluiten, te vergeven, te verlossen en te genezen. Hij verwijt je niets, ook niet dat je zo vaak Hem aan de kant hebt geschoven, Zijn stem hebt genegeerd. Je mag komen zoals je nu bent, wat je ook gedaan hebt en waar je ook vandaan komt.
Kom dan naar huis... maak een einde aan het diepe gevecht om je ziel!
Kom dan naar huis... voordat je geweten dichtgeschroeid wordt!
Kom dan naar huis... voordat Jezus op de wolken van de hemel terugkomt!
Kom dan naar huis... want wie Hem vindt, die vindt het eeuwige leven!
Kom dan naar huis... en je zonden zullen vergeven worden!
"Wat is dat dan?" vroeg ik.
"Nou," zei hij, "ik mis de morele moed. Ik moet u bekennen dat als deze man, en hij noemde zijn naam, hier vanavond zou geweest zijn, ik niet zou zijn opgestaan. Hij zou mij hebben uitgelachen en ik geloof niet dat ik de moed heb om het hem te vertellen."
"Maar," zei ik, "Als je voor de Heer uitkomt, dan moet je dat wel voor iedereen vrijmoedig doen."
Terwijl ik met hem sprak, beefde hij over heel zijn lichaam. De Geest was ernstig met hem aan het twisten. Hij kwam de volgende avond terug en de volgende en de volgende. De Geest van God twistte weken achtereen met hem. Het leek alsof hij op de drempel van de hemel stond en bijna die gezegende wereld binnenstapte. Ik ben er nooit achter gekomen wat de reden was dat hij zo aarzelde, behalve dat hij bang was dat zijn oude kameraden hem uit zouden lachen.
De Heilige Geest tegenstaan
Na verloop van tijd leek de Geest van God hem te verlaten; de overtuiging was verdwenen. Zes maanden later kreeg ik een bericht dat hij erg ziek was en mij wilde zien. Ik ging gehaast naar hem toe. Hij was erg ziek en ik dacht dat hij zou sterven. Hij vroeg me of er nog enige hoop was. "Ja" vertelde ik hem "God heeft Christus gezonden om je te redden." Ik bad met hem. Tegen alle verwachtingen in, herstelde hij. Op een dag ging ik naar hem toe. Het was een heldere, mooie dag en hij zat aan de voorkant van zijn huis. Ik vroeg hem: "U komt nu toch wel voor God uit, toch? U bent weer bijna beter om onze samenkomsten te bezoeken." "Meneer Moody," zei hij, "Ik heb besloten om Christen te worden maar nu nog niet. Ik ga eerst een boerderij te kopen en mij in Michigan vestigen en dan zal ik een Christen te worden. "
"Maar je weet nog niet of je helemaal beter wordt. "O" zei hij, "Ik zal binnen een paar dagen beter worden. Ik heb een nieuw leven teruggekregen." Ik smeekte hem en probeerde op elke manier om hem van zijn standpunt af te brengen. Tenslotte zei hij: "Meneer Moody, ik kan geen Christen worden in Chicago. Als ik in Michigan ben, weg van mijn vrienden en kennissen die mij uitlachen, dan ben ik er klaar voor om Christus aan te nemen." "Als God niet genoeg genade heeft om je in Chicago te redden dan heeft Hij dat ook niet in Michigan" antwoordde ik. Hij raakte wat geïrriteerd en zei: "Meneer Moody, ik neem het risico" en zo verliet ik hem.
Zo hard als ijzer...
Ik herinner me de dag van de week nog, namelijk donderdags rond het middaguur, een week nadat ik met hem gesproken had. Zijn vrouw liet mij roepen en vroeg of ik met spoed wilde komen. De arme vrouw deed de deur open en ik vroeg haar wat er aan de hand was.
"Mijn man," zei ze, "is weer zeer ernstig ziek geworden en ik hem zojuist van de doktoren gehoord dat hij zal sterven."
"Wil hij me zien?" vroeg ik.
"Nee."
"Waarom heb je mij dan laten roepen?"
"Ik kan het niet aanzien om hem in deze verschrikkelijke geestelijke toestand te zien sterven."
"Wat zegt hij?" vroeg ik.
"Hij zegt dat zijn verdoemenis verzegeld is en dat hij straks naar de hel gaat."
Ik liep naar de kamer binnen en hij keek direct naar mij. Ik noemde zijn naam maar hij reageerde niet. Ik liep naar het hoofdeinde van zijn bed en keek in zijn gezicht en zei: "Wil je niet met mij spreken?" En hij keek mij aan met die verschrikkelijke stervende blik en zei: "Meneer Moody, u hoeft niet meer met mij te praten, het is te laat. Je kunt beter met mijn vrouw en kinderen praten. Bid voor hen, mijn hart is zo hard als het ijzer van die kachel daar. Mijn verdoemenis is verzegeld en straks zal ik in de hel zijn." Ik probeerde hem te vertellen van de Gods liefde en vergeving in Jezus maar hij zei: "Meneer Moody, ik zeg u dat er voor mij geen hoop meer is." En toen op mijn knieën viel, zei hij: "Je hoeft niet voor mij bidden. Mijn vrouw zal binnenkort weduwe zijn en mijn kinderen zonder vader. Ze hebben uw gebeden nodig maar voor mij hoef je niet te bidden."
Te laat...
Ik probeerde te bidden maar mijn gebeden gingen niet omhoog en het was alsof de hemel van koper was. De volgende dag vertelde zijn vrouw dat hij nog geleefd had tot zonsondergang. Hij had alleen het volgende nog gesproken: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered (Jeremia 8 vers 20)." Toen hij stierf en zijn vrouw zich over hem heen boog, hoorde zij hem voor het laatst die aangrijpende woorden mompelen: "De oogst is voorbij, de zomer is ten einde en ik ben niet gered." Hij leefde zonder Christus, hij stierf een Christusloze dood, hij werd in een doodskleed gewikkeld zonder Christus en hij werd begraven in een graf zonder Christus.
Moody eindigt zijn preek met de volgende oproep: "Zijn er hier ook die bewogen zijn om bijna een Christen te worden? Laat u niet tegen houden, door niets en niemand! Vlieg nu in de armen van Jezus! Je kan gered worden als je wilt."
Hoe staat het er met jou voor?
Ben je ook als een vliegende reiziger op weg door het leven? Op weg... ja waar naartoe? Vladder je als een vlinder van het ene naar het andere en bevredigt niets je echt? Toch zijn er telkens van die directe boodschappen van die God uit die onzienlijke wereld. Boodschappen uit de hemel die je willen helpen het verloren geluk uit het paradijs terug te vinden. Die berichten van boven die als uit het niets komen en met kracht je hart binnen vliegen. Dan is daar plotseling de waarheid van Hem Die je overtuigt in je geweten dat wat je doet fout is en zonde, dat je op een doodlopende weg loopt en dat het zo niet goed gaat aflopen.
Dan is en kan daar plotseling het onbestemde verlangen zijn naar reinheid, puurheid en een heilig leven. Soms als je de meest zondige dingen aan het doen bent. God wakkert voortdurend dit besef (steeds weer opnieuw) aan. Die plotselinge waarheid schreeuwt dan in je binnenste. Tegelijkertijd is er ook die dwingende kracht die je, tegen je wil vasthoudt, die die waarheid meteen wil onderdrukken. Onrustig zoek je verder tussen die goede boodschappen van boven en de kwade tegenwerking. Op zoek naar waarheid, naar de echte waarheid, naar het echte leven uit het verloren paradijs.
Ook als je elke zondag trouw naar de kerk gaat en misschien ook wel doordeweeks de waarheid hoort. Als je leven netjes zijn gangetje gaat en als je niet zo bezig bent met de dingen van de eeuwigheid. Dat is voor later, denk je onbewust. Hoeveel roepstemmen heb je al gehad vanuit de hemel? Hoe vaak heb je Gods stem al niet gehoord... zoals een jonge vrouw of jongeman die tijdens een kerkdienst plotseling besefte dat er een oordeel op komst is. Dat maakt je onrustig en alhoewel dat weer wegzakt, is er diep van binnen onrust en onvrede met God. Je weet de weg niet en toch blijf je zoeken.
Wat doe jij ermee?
Als God je een keer of meerdere keren geroepen heeft wat heb je er dan mee gedaan? God roept uit liefde om je om te keren van de weg die je loopt. Hij ziet dat dat een doodlopende weg is en wil zo graag een antwoord op Zijn roepen. Immers Hij heeft geregeld dat je weer thuis kan komen van die verre reizen, van die omzwervingen op aarde langs dode religies, langs mensen die altijd tegenvallen, langs allerlei vakanties, feesten en ontspanningen die je nooit hebben kunnen bevredigen.
God heeft alles gedaan wat Hij kon en gaf Zijn eigen Zoon Jezus uit liefde voor jou, om je te redden. Daardoor kun je nu vluchten door het geloof in Jezus voor de toekomende toorn, kom je niet in de hel en ontvang je eeuwig leven. Dat leven waar je zo diep van binnen naar op zoek bent, wil Hij je dat leven voor niets (uit genade) geven.
Daarom de vraag: "Wat heb je gedaan toen God je riep...
- toen op de dansvloer (bij een of ander wild feest) en dat je opeens een besef kreeg dat je rein en heilig wilde leven terwijl je met zoveel vunzigheid bezig was? Je hoorde Zijn stem in je hart dat Hij je juist dat reine, dat schone wil geven en je uit die vuile en goddeloze omgeving weghalen.
- toen je op weg was naar die hoge flat, toen je bij de rivier stond, toen je wachtte op die trein? Toen je in een opwelling dood wilde en veel pillen innam en die weer uitkotste? Toen je denken verward werd door voortdurende zelfmoordgedachten zonder dat iemand het wist? Die gedachten die zeiden dat alles toch hopeloos was? Dat je geen uitweg meer zag uit die depressie en het jezelf snijden ook niet meer hielp. De pijn van binnen werd te erg en niemand kon je meer helpen. Als je er een einde aan maakte, dan was iedereen van je af. Toen hoorde je Zijn stem en Hij hield je precies op tijd tegen.
- toen je de kerkelijke leer zo fel verdedigde en plotseling God je de absolute leegheid ervan liet zien? Dat je ineens besefte dat je nooit zalig kon worden door een dogmatiek. Dat al je verdedigen, dat al je strijden voor de waarheid, dat al je gelees allemaal duistere omwegen waren van de satan. Dat de boze je verblindde om niet bestraald te worden met de heerlijkheid van het Evangelie van Jezus Christus Die het beeld van God is?
- toen je voor het eerst porno keek, toen je het deed met jezelf en andere jongens of meiden, toen je overspel pleegde, toen je naakt ging webcammen en je plotseling besefte dat je ook naakt en geopenbaard voor God lag. Dat je wist dat Hij je zag terwijl je bezig was en de zondemacht je volkomen in de greep had en je niet meer terug kon. Hij zag het terwijl je het in het duister deed. Dat je lesbisch was geworden en een geheime relatie met een andere vrouw erop na hield. Dat je het verlangen gekregen had om seks met kinderen te hebben en je wist dat Hij het wist. Toen sprak Hij plotseling in je geweten en je schrok er (nog) voor terug.
- toen je weer al je geld vergokte en je schuld weer groter maakte? God was erbij en zag hoe de goklust je weer te pakken kreeg en je voortdreef naar internet of het casino. Telkens hoopte je op winst want dan kon je je schulden aflossen en hoefde je niet meer te stelen of geld of iets anders waardevols achterover te drukken. Die enorme hopeloosheid zag God. Toen waarschuwde Hij je om niet verder te gaan op de doodlopende weg, de weg naar de dood."
- toen je gewoon netjes kerkelijk leefde. Je was gedoopt, had belijdenis gedaan en ging aan het avondmaal. Totdat God je plotseling liet zien dat je schuld nog openstond, dat je nog niet betaald had en dat je compleet verloren lag en de toorn op je rustte. Opeens zag je je hopeloze positie in en was wanhopig. Je geweten was ontwaakt. Wat deed je ermee? Is het weer afgezakt en gaat zijn leven gewoon verder?
"Daarom zoals de Heilige Geest zegt: Heden indien je Zijn stem hoort, verhardt je hart niet (Hebreeën 3 vers 7)!"
"Waarom sloot je je hart daarna af toen Hij tot je sprak en je geholpen had?"
"Mijn zoon (mijn dochter) geef mij je hart (Spreuken 23 vers 26)!"
"Waarom heb je in de oogsttijd van de overtuigingen niet direct geluisterd?"
"Maar indien een mens vele dagen leeft, en verblijdt zich in die alle, laat hem ook gedenken aan de dagen van de duisternis, want die zullen vele zijn, en al wat gekomen is, is ijdelheid (Prediker 11 vers 8)!"
"Waarom heb je in de zomertijd Zijn berichten telkens naast je neergelegd?"
"Want Hij zegt: In den aangenamen tijd heb Ik u verhoord, en in den dag der zaligheid heb Ik u geholpen. Ziet, nu is het de welaangename tijd, ziet, nu is het de dag der zaligheid (2 Korinthe 6 vers 2)!"
"Waarom durf je uit schaamte en lafheid nog steeds niet openlijk te kiezen voor Jezus?"
"Een iegelijk dan, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is (Mattheus 10 vers 32)!"
"Waarom beweegt de schrik van de Heere je nu nog steeds niet tot geloof?"
"En die dorst heeft kome en die wil, neme het water des levens om niet (Openbaringen 22 vers 17)"
"Waarom laat je de duivel telkens die roepstemmen stelen en roven?"
"De dief komt niet, dan opdat hij stele, en slachte, en verderve; Ik ben gekomen, opdat zij het leven hebben, en overvloed hebben (Johannes 10 vers 10)".
Kom naar huis...
Toch kun je nog naar huis komen, die roepstemmen gehoorzamen en beantwoorden. De liefhebbende Vader staat op de uitkijk om verloren zonen en dochters in Zijn armen te sluiten, te vergeven, te verlossen en te genezen. Hij verwijt je niets, ook niet dat je zo vaak Hem aan de kant hebt geschoven, Zijn stem hebt genegeerd. Je mag komen zoals je nu bent, wat je ook gedaan hebt en waar je ook vandaan komt.
Kom dan naar huis... maak een einde aan het diepe gevecht om je ziel!
Kom dan naar huis... voordat je geweten dichtgeschroeid wordt!
Kom dan naar huis... voordat Jezus op de wolken van de hemel terugkomt!
Kom dan naar huis... want wie Hem vindt, die vindt het eeuwige leven!
Kom dan naar huis... en je zonden zullen vergeven worden!
Kom dan naar huis... en kies voor het leven en verlaat de dood!
Contact
Als je daarbij hulp nodig hebt, laat het mij weten en ik help je dan. Lees hier wie ik ben en wat mijn motieven zijn. Als je aan mij, Cees van Beek, vragen hebt, mail mij gerust en aarzel niet. De tijd is zeer kort en stel het niet uit. Ik ben er voor je, voor gesprek en gebed.
Geschreven door Cees van Beek. Gebruik van de afbeelding met toestemming van Ain Vares, www.ainvaresart.com.
Als je daarbij hulp nodig hebt, laat het mij weten en ik help je dan. Lees hier wie ik ben en wat mijn motieven zijn. Als je aan mij, Cees van Beek, vragen hebt, mail mij gerust en aarzel niet. De tijd is zeer kort en stel het niet uit. Ik ben er voor je, voor gesprek en gebed.
Geschreven door Cees van Beek. Gebruik van de afbeelding met toestemming van Ain Vares, www.ainvaresart.com.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten