"Wat dan?"
"Dat mysterieuze, dat verlangende..."
"Het lijkt wel een uitnodiging!"
"Waarvoor dan?"
"Een uitnodiging om te komen!"
"Naar geluk dat blijft..."
"Niet meer zoeken dan?"
"Eeuwig geluk uit het verloren Paradijs!"
"Dat moet dan zijn als eindelijk thuiskomen..."
"Ja, je bestemming bereiken... en dat is Jezus!"
Velen horen Zijn lokroep. Zij ervaarden Hem toen Hij door de ramen van hun levenshuis naar binnen keek. Zij hebben Zijn verschijning lief gekregen. Hij had aan de deur geklopt om binnengelaten te worden! Zij deden niet open. Zij dachten: misschien doet Hij Zelf de deur wel open, dan hoeven wíj ons bed niet uit. Ineens echter ruiken zij Zijn liefdesparfum maar waar is Hij nu?
Velen kennen Augustinus (354 - 430), de kerkvader, nog wel. Hij had zo’n zelfde ervaring. Hij zegt ervan: “Onrustig is ons hart O God, totdat het rust vindt in U!” Iemand zei eens: een nieuwe morgen maar geen avond meer, een nieuw begin maar geen einde meer! Alleen oneindige gelukzaligheid!
Als je dit leest dan klinkt die aanhoudende roepstem van Jezus opnieuw: “Als je zo dorst naar dat altijd blijvend geluk, kom dan naar Mij! Blijf niet werken voor iets dat niets oplevert! Blijf niet betalen voor iets dat wegroest. Kom naar Mij en je zal geen dorst meer hebben naar wereldse pleziertjes en honger meer naar verkeerde dingen. Ik verzadig je dan volledig met Mijn liefde, genade en waarheid!
Contact
Velen horen Zijn lokroep. Zij ervaarden Hem toen Hij door de ramen van hun levenshuis naar binnen keek. Zij hebben Zijn verschijning lief gekregen. Hij had aan de deur geklopt om binnengelaten te worden! Zij deden niet open. Zij dachten: misschien doet Hij Zelf de deur wel open, dan hoeven wíj ons bed niet uit. Ineens echter ruiken zij Zijn liefdesparfum maar waar is Hij nu?
Anderen horen die stem vanuit de verte klinken. Waar komt die stem vandaan? Het geluid is overal om hen heen. Stil en zacht, melodieus, mysterieus, zwanger van grote beloften. Zij proberen er naartoe te gaan maar zij verdwalen steeds verder in hun levensdoolhof. Zij horen nog net: “Kom eruit, het wordt daar je ondergang!”
Ben jij dat die zo zoekt naar het licht om uit die doolhof te breken maar je bonst voortdurend tegen de duisternis aan? Ontmoet je niet telkens donkerheid terwijl je naar die grote glans verlangt? Is dat blijvende geluk dan zo ongrijpbaar? Komt dat niet omdat je het zo zoekt in het tijdelijke? Is dat niet net als een hand met droog zand? Na een poosje is alles tussen je vingers weggeglipt. Dan doe je weer een nieuwe greep en je probeert opnieuw dit geluk vast te houden. Dodelijk vermoeiend want het blijft maar wegstromen…
Of je dat geluk nu zoekt of probeert vast te houden door netjes te leven en krampachtig kerkelijke regels of burgerlijke wetten van fatsoenlijkheid te volgen, het lukt je gewoon niet. Het is net alsof je er blind voor bent terwijl de zon op middaghoogte schijnt. Je weet de weg gewoon niet naar die uitnodiging voor Zijn grote maaltijd. Je struikelt telkens en je hebt een muur nodig om al tastend vooruit te komen. Zo leef je verder, dag in dag uit!
Zonder hoop en zonder een echte relatie met God in deze wereld. Ook binnen de kerken kun je je zo voelen. Zo zat ik jaren in de kerkbank en vond het maar niet in eigen godsdienstigheid en het navolgen van anderen. Pas toen ik door het geloof de deur opendeed op de uitnodiging van Jezus dat Hij samen met mij wilde eten, vond ik alles. Voor dit leven en daarna. Ineens was er vrede met God, Zijn toorn op mijn leven werd plotsklaps weggenomen. Ik ontving zondevergeving, eeuwig leven en een diepe rust daalde diep in mij neer.
Ben jij dat die zo zoekt naar het licht om uit die doolhof te breken maar je bonst voortdurend tegen de duisternis aan? Ontmoet je niet telkens donkerheid terwijl je naar die grote glans verlangt? Is dat blijvende geluk dan zo ongrijpbaar? Komt dat niet omdat je het zo zoekt in het tijdelijke? Is dat niet net als een hand met droog zand? Na een poosje is alles tussen je vingers weggeglipt. Dan doe je weer een nieuwe greep en je probeert opnieuw dit geluk vast te houden. Dodelijk vermoeiend want het blijft maar wegstromen…
Of je dat geluk nu zoekt of probeert vast te houden door netjes te leven en krampachtig kerkelijke regels of burgerlijke wetten van fatsoenlijkheid te volgen, het lukt je gewoon niet. Het is net alsof je er blind voor bent terwijl de zon op middaghoogte schijnt. Je weet de weg gewoon niet naar die uitnodiging voor Zijn grote maaltijd. Je struikelt telkens en je hebt een muur nodig om al tastend vooruit te komen. Zo leef je verder, dag in dag uit!
Zonder hoop en zonder een echte relatie met God in deze wereld. Ook binnen de kerken kun je je zo voelen. Zo zat ik jaren in de kerkbank en vond het maar niet in eigen godsdienstigheid en het navolgen van anderen. Pas toen ik door het geloof de deur opendeed op de uitnodiging van Jezus dat Hij samen met mij wilde eten, vond ik alles. Voor dit leven en daarna. Ineens was er vrede met God, Zijn toorn op mijn leven werd plotsklaps weggenomen. Ik ontving zondevergeving, eeuwig leven en een diepe rust daalde diep in mij neer.
Velen kennen Augustinus (354 - 430), de kerkvader, nog wel. Hij had zo’n zelfde ervaring. Hij zegt ervan: “Onrustig is ons hart O God, totdat het rust vindt in U!” Iemand zei eens: een nieuwe morgen maar geen avond meer, een nieuw begin maar geen einde meer! Alleen oneindige gelukzaligheid!
Als je dit leest dan klinkt die aanhoudende roepstem van Jezus opnieuw: “Als je zo dorst naar dat altijd blijvend geluk, kom dan naar Mij! Blijf niet werken voor iets dat niets oplevert! Blijf niet betalen voor iets dat wegroest. Kom naar Mij en je zal geen dorst meer hebben naar wereldse pleziertjes en honger meer naar verkeerde dingen. Ik verzadig je dan volledig met Mijn liefde, genade en waarheid!
Contact
Wil je hierover doorpraten, of heb je vragen, of wil je gebed, mail mij gerust op levendenstromendwater@gmail.com. Of bel of app mij op 06-51046981. De foto met toestemming van Ain Vares (www.ainvaresart.com).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten