Volkomen genezing bij Jezus!

"Kijk die evangelist houdt een sleutelbos omhoog"
"Waarom doet hij dat dan?"
"Hij bedoelt of je nog ergens mee zit"
"Of er soms nog een kamertje is dat nog op slot zit"
"Een kamer in je hart waarin Jezus nog niet is geweest?"
"Ja... en ik vraag mij af of dat bij mij ook zo is"
"Maar hoe kom je daarachter dan?"
"Ik weet het niet maar het lijkt wel zo bij mij..."

"Ik loop mijn hotelkamer binnen"

"En ga op mijn knieën voor het bed"

"En doe met een sleutel die ene kamer open..."

"En dan zie ik het... daar ligt mijn boosheid, en mijn wrok"

"Het ingedroogd verdriet en leed van 15 jaar lang"
"Ik verbreek en belijd het dat het niet Gods schuld was"

"Toen kwam daar rust en genezing van binnen" 

In de zomer van 1993 was er een diep verdriet in mijn leven gekomen. Een van mijn kinderen, Marijn, toen tweeënhalf jaar oud, viel in een sloot naast ons huis. Ondanks reanimatie, 10 dagen intensive care en vele ziekenhuizen en instellingen is hij zwaar meervoudig gehandicapt geraakt en gebleven. Het gezinsdrama was niet te beschrijven. Het leek wel of er een bom ontplofte in mijn gezin en iedereen een andere kant uitvloog, ook ik zelf.

Gods' schuld?

In die lange, eindeloze jaren erna heb ik in verborgen opstand tegen God geleefd. De beste woorden die daarbij passen zijn "murmureren" of "in stilte morren". Ik dacht dat God dat ongeval had veroorzaakt, in ieder geval toegelaten had. Ik had veel “waaroms”. Ik heb zelfs innerlijk met mijn vuist naar de hemel gestaan. “Waarom was mijn kind, waarvan ik zoveel hield, nu toch zo verwoest en een menselijk wrak worden?” Ik kan dit bijna niet opschrijven maar zo was het wel.

Daarbij kwam dat ik jarenlang, zonder dat iemand het wist, met innerlijke afkeer en tegenzin naar mijn zoon op bezoek ging. Het was mijn zoon "van toen" niet meer en hij leefde tussen al die andere gebrokenen. Hij was één van hen geworden en juist dat verscheurde mij innerlijk.

Zo redeneerde ik in mijn hart en gaf God daarmee de schuld; ook dit schrijf ik met diepe schaamte. Ik bleef worstelen met de vraag of God niet de veroorzaker was van dit diepe verdriet. Was het soms een slaan met Zijn linkerhand en tegelijkertijd een ondersteunen met Zijn rechterhand? Daarbij kwam dat ik jarenlang, zonder dat iemand het wist, met innerlijke afkeer en tegenzin naar mijn zoon op bezoek ging. Het was mijn zoon "van toen" niet meer en hij leefde tussen al die andere gebrokenen. Hij was één van hen geworden en juist dat verscheurde mij innerlijk.

Om het enigszins leefbaar te houden met mijzelf, ben ik jarenlang in behandeling bij hulpverleners geweest. Niet dat die diepe wond daardoor genas maar ik sprak er tenminste met iemand over. Het verlichtte het verdriet, de pijn en het hielp voor een poosje als ik alles moest herbeleven... Van het uit de sloot halen en die verschrikkelijke tijd van die eerste maanden erna. Je leerde ermee omgaan maar de wond van binnen werd "ingevroren" ondanks allerlei therapieën en therapeuten. Ik ben hen daarvoor erg dankbaar want daardoor kon ik, soms op het randje, blijven functioneren.

Echte troost begon....

Daarin kwam verandering toen ik in 2007 tot geloof kwam. Toen was het alsof er zalfolie tussen het altijd schurende kruis en mijn rug, gegoten werd. Ik kon het gaan delen met God, er was een opening naar boven gekomen. Ik kon echter innerlijk nog steeds niet verdragen dat mijn zoon in een inrichting terecht was gekomen. Hij hoorde gezond te zijn, zo vond ik diep van binnen.

Op een conferentie in 2008 echter, werd ik verlost van die last van bitterheid, van die vermoeidheid van onvergevingsgezindheid en boosheid die ik nog steeds meedroeg. En niet alleen dat maar ik werd ook volkomen genezen van de pijn en wonden in mijn vaderhart. Op de zaterdagavond van die conferentie werd er gepreekt over Johannes 7 vers 37 en 38: “Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke”. Zeer indringend sprak de spreker voor hen die Jezus nog niet gevonden hadden. 

Hij sprak ook echter voor hen die al in Jezus geloofden maar die nog niet de vervulling, de doop in de Heilige Geest, ontvangen hadden zoals het 2de gedeelte van deze tekst zegt: "Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. En dit zei Hij over de Geest, Die zij die in Hem geloven, ontvangen zouden; want de Heilige Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was".

De spreker moedigde aan om als gelovige te breken met de zonden die nog in je leven waren, dat waren obstakels voor die vervulling. Jezus had recht op elke kamer van je hart want de volle prijs was duur betaald. “Kom en ontvang de volle stromen van Levend Water”, was de kern van zijn uitnodiging.

De sleutel van die kamer....

Na afloop van die preek, hield een evangelist een sleutelbos omhoog. "Welke kamers van ons hart heb je nog niet geopend voor Jezus?" Die vraag bleef "hangen" en voelde mijzelf ongemakkelijk worden. Het was alsof God tegen mij zei dat er ook zo'n kamertje in mijn hart was. Dat bracht mij ertoe de stilte van mijn hotelkamer op te zoeken en op mijn knieën in gebed te gaan. 

Toen ik dat deed, toen ik die ene kamer opende, verbrak ik onmiddellijk want daar lag mijn jarenlang ‘verwrokt’ verdriet, mijn opgeslagen pijn en ingedikte boosheid naar God.

Wonderlijk als je dat dan doet, dan gaat het ‘als het ware’ vanzelf. Je hoeft er feitelijk niets voor te doen dan je hart ervoor open te stellen, bereid te zijn Gods Geest Zijn werk te laten doen. Toen ik dat deed, toen ik die ene kamer opende, verbrak ik onmiddellijk want daar lag mijn jarenlang ‘verwrokt’ verdriet, mijn opgeslagen pijn en ingedikte boosheid naar God.

Overgave
Toen kon en wilde ik niet anders dan dit voor Hem belijden. Direct na het belijden stroomde het besef van vergeving, de liefde en rust mijn hart binnen. Het was opgeruimd en gaf grote opluchting. Mijn directe boosheid naar God was met mijn bekering op wonderlijke manier weggenomen. De Heilige Geest echter maakte mij duidelijk dat Jezus niet alleen wilde vergeven maar ook genezen en herstellen. Mijn zoon was niet de schuld dat hij in het water was geraakt maar ikzelf had op die middag niet voldoende op hem gelet.

Wist ik het dan niet? Nee, vooraf niet maar achteraf wel maar dan nog niet eens bewust. Diep in mijn hart wist ik het achteraf misschien wel. Het bleef echter, min of meer verborgen, in het onbewuste. Ik dacht er ook veel aan in de onbewuste sfeer. En dan nog in de zin van “Hoe zou met het eeuwig zielenheil van mijn zoon zijn?” Ik verlangde ernaar om dat te weten. 

Drankverslaving weg...
Die avond ben ik in volle vrede gaan slapen. Nu was ik gewend om 's avonds voor het naar bed gaan, een paar glazen wijn te drinken. Dat was vanuit een gewoonte een sterke verslaving geworden. Dat werd nog erger toen ik ook slaaptabletten was gaan slikken. Ik dronk niet zozeer omdat ik het echt lekker vond. Nee veel meer om de slaaptablet beter te laten werken zodat ik de volgende dag weer aan zou kunnen. Die avond heb ik geen moment aan die wijn meer gedacht. Geen moment nog verlangd naar de fles die ik in mijn tas had meegenomen. Ik ben in bed gestapt, sliep meteen. 

Ik dronk niet zozeer omdat ik het echt lekker vond. Nee... veel meer om de slaaptablet beter te laten werken zodat ik de volgende dag weer aan zou kunnen. Die avond heb ik geen moment aan die wijn meer gedacht. Geen moment nog verlangd naar de fles die ik in mijn tas had meegenomen. Ik ben in bed gestapt, sliep meteen. 

De jaren erna, tot nu toe, heb ik nooit meer alcohol en wijn gedronken behalve bij het avondmaal waarin ik het lijden, de dood en opstanding van de Heere Jezus herdenk. Ik verlang er ook niet meer naar, de banden waarmee ik gebonden was, zijn verbroken. Ik ben een vrij mens geworden. Precies zoals er staat in Jesaja 61 vers 1: "... de gebondenen opening van de gevangenis". Of zoals Jezus dat zelf herhaalt in Lucas 4 vers 19: "...om de verslagenen (de verwonden) heen te zenden in de vrijheid

Ik was zo'n innerlijk gewonde, ik liep met diepe kwetsuren! Jezus genas mij door Zijn overwinnende kracht door de Heilige Geest! Zoals dat in Jesaja 61 vers 3 staat: "om aangaande de treurenden van Sion te beschikken dat hun gegeven zal worden

sieraad in plaats van as,

vreugdeolie in plaats van rouw,

een lofgewaad in plaats van een benauwde geest,

opdat zij genoemd worden eiken van de gerechtigheid,

een planting door de HEERE, om Hem te verheerlijken".

Ik stond het toe, gaf mijzelf over en toen kreeg ik sieraad in plaats van as, vreugdeolie voor rouw van Jezus! Het ene ging en het andere ontving ik!

Opruiming...
In de dagen erna ging er nog een verborgen kamer in mijn hart open die te afzichtelijk is om over te vertellen. Ook van deze kamer was ik mij niet meer bewust. Ikzelf was namelijk de schuld van het ongeluk doordat ik in zondige gedachten verkeerde en onvoldoende op mijn zoon lette. De Heilige Geest, ook de Geest van uitbranding (Jesaja 4 vers 4), wilde dat ik volledig schoon schip maakte. Er werd nog meer opruiming gehouden op dezelfde manier als in mijn hotelkamer. Die week ontving ik als een bevestiging op mijn gehoorzaamheid en overgave de zegen van de stromen van Levend Water! Dat zal ik ook nooit meer vergeten.

Innerlijke genezing
Een paar jaar later gaf God mij de geloofszekerheid dat ik Marijn straks in de hemel zal zien in een nieuw lichaam. De Heere heeft daarnaast het verlangen weggenomen naar een gezonde Marijn. Ik werd er, van dat verlangen naar die oude Marijn in een gezond lichaam, soms tureluurs van. Ik was in mijn denken veel bezig met hoe hij zich meer zou kunnen ontwikkelen en misschien nog wel (gedeeltelijk) zou herstellen. Feitelijk had ik nooit afscheid genomen van mijn jonge ventje voordat hij te water raakte. 

Het is zo bevrijdend om in die vrijheid te leven, losgemaakt van al die bolwerken in mijn denken en het diepe verdriet in mijn hart. Dat hield mij vastbonden en kluisterde mij in de gevangenis van pijn, onmacht en boosheid. Het is letterlijk geworden zoals Jezus het zegt in Lucas 6 vers 37c: "Laat los en gij zult losgelaten worden". Ik liet los, gaf het over aan Hem en werd losgelaten. Volkomen genezing zonder ook maar één litteken.

Marijn tijdens een boswandeling in de zomer van 2014. 

Ik ga nu al jaren naar Marijn zonder enige terughoudendheid en praat vaak met hem tijdens de wandelingen over de Heere Jezus. Dan bid ik ook samen met hem in het bos. Er is op zijn groep nog een meisje dat de Heere Jezus kent. Als je over Jezus spreekt of een psalm of geestelijk lied zingt dan reageren beiden hier op met lachen en stevig bewegen in hun rolstoelen.

En jij dan?

Ben je soms ook boos op God? Nam Hij je kind weg of je man, je vrouw of verloor je je baan of denk je dat Hij toeliet dat je misbruikt, verkracht werd? Vraag je je steeds opnieuw af waar God was in je huwelijk toen je dagelijks mishandeld en vernederd werd? Of Hij het allemaal wel zag? Of, als dat nog steeds gebeurd, waar Hij dan nu toch is? Ben je gehandicapt geraakt en ben je niet meer wie je was? Verwens je of vervloek je in je gedachten je beperkingen en word je vervuld door diepe onmacht en boosheid? Glij je daarom weg van God, de Bron van alle leven? Wijk je daarom af van de God Die je genezen wil?

Ik ontmoette een paar jaar geleden een vrouw en kreeg met haar op straat een gesprek. Zij had een herseninfarct gehad en was op weg naar de apotheek. Ik vroeg of zij nog veel steun had aan God in haar ziekte. Neen... dat had zij niet want zij was boos op God. Ik vroeg haar waarom dat dan zo was. Zij vertelde dat haar lieve zoon van 20 jaar was verongelukt. Sindsdien was zij weggegleden van God.

Eenzaam met haar verdriet, alleen met haar boosheid, geïsoleerd door haar bitterheid en opgesloten in haar eigen pijn. 

Eenzaam met haar verdriet, alleen met haar boosheid, geïsoleerd door haar bitterheid en opgesloten in haar eigen pijn. Gevangen door de satan die altijd bezig is te stelen, te slachten en te verderven (Johannes 10 vers 10a). Die leugenaar vanaf het begin die altijd liegt, kwaad spreekt over een goede God en Hem te schuld geeft van al het onheil dat je overkomen is. 

Jezus' roept je terug...

Ondanks dat je ver van Hem bent afgedwaald, 

ondanks dat je ver van de Heere bent weggegleden, 

ondanks dat je niets meer van God wilt weten, 

ondanks dat innerlijk boos bent op Hem,
ondanks dat je God de schuld geeft van die diepe put waar je in zit,

ondanks dat je denkt dat Hij je heeft laten struikelen,
ondanks dat je Hem van binnen soms haat en vervloekt,

ondanks dat Hem verwijt dat Hij niet ingegrepen heeft,

ondanks dat je Hem niet begrijpt

toch.... staat Jezus Christus klaar. Hij roept je toe: 

"Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht" (Mattheus 11 vers 28 - 30).

Deze directe stem uit de hemel van Jezus door de Heilige Geest roept je op, je vaak verborgen pijn, je verdriet, je boosheid, je zware lasten af te leggen bij Hem. Hij vraagt je die lasten aan Hem over te geven en aan Hem over te dragen. Laat dit bericht van de levende Jezus Die als Overwinnaar over dood, hel, graf en ziekte en pijn niet liggen maar doe wat Hij vraagt,! Want Hij smeekt en verzoekt je dat te doen. Hij betaalde ook de volle prijs daarvoor!

Hij zal je ziel niet alleen rust geven maar je ook in de vrijheid zetten. Wat je ook is overkomen, wie je ook bent, wat je ook maar gedaan hebt, hoe ver je ook weggegleden bent van Hem en waar je ook maar vandaan komt. Hij is in alles geweest waar jij in zit. Daarom kan Hij medelijden hebben zegt Paulus in Hebreeën 2 vers 18... om jou te hulp komen! 

Jezus is de Held, geweldig in jouw strijd!

Contact
Als je vastzit zoals ik vastzat in pijn, boosheid, bitterheid en onmacht, mail dan gerust.

Ik wil je helpen en met je bidden. Ook ik was eens een zondaar, verloren in diepe duisternis. Laat je niet tegenhouden door schaamte. God weet alles al. Alleen bij Jezus is vrijheid van deze diepe pijn en lasten waardoor je dodelijk vermoeid bent geraakt. Deze willen de baas over je spelen. Daarom mag je deze afleggen aan de doorboorde voeten van Jezus!

Kom, Jezus wacht al zolang! Ook de schaamte voor wat je is overkomen, van wat dan ook, is op Golgotha aan het Kruis genageld. Jezus' gebroken lichaam hing daar in het openbaar, volkomen naakt voor ons.

De banden waarmee ik vastzat, zijn verbroken. Nu wandel ik met Jezus in het licht, het donkere dal ligt achter mij! Ik leef dagelijks in de volkomen vrijheid en tot in eeuwigheid met Jezus Christus.

Hier nog een mooi lied ter bemoediging: "God maakt vrij" "App" mij gerust op 06-51046981 of bellen mag ook. Mailen kan ook: levendenstromendwater@gmail.com.