Gods hoop in een cola flesje!

"Ik brak het ijs en wilde erin springen..."

"Mijzelf verdrinken!"

"Maar ineens dook er uit het zwarte water een colaflesje op..."

"Ik zag iets wits van binnen..."

"Wat zou daarin zitten, een briefje?"

Ik was naar de rivier gelopen...

'k Was er in mijn leven al zo vaak geweest.

Hij zorgde voor water voor ons land.

Hij liep langs de boerderij!

De rivier hoorde bij ons bestaan.

Deze keer moest die rivier mij doden!

Ik kon het leven niet meer aan.

Zonder enige hoop!

Troosteloos...

Lamgeslagen...

Volkomen uitzichtloos!

Het zou niet lang duren...

De rivier was al weken bevroren!

Het water zou ijskoud zijn.

Het zou mij meteen verstijven!

Ik zou met mijn kleren aan direct naar de bodem zinken.

Dan zou alles voorbij zijn...

Het einde zou er zijn.

Ik had God hiervoor vergeving gevraagd.

Ik zag echter geen andere weg meer!

Als ik het flesje geopend had...

dan zou ik erin springen!

Ik zag een briefje zitten, zelfs in het donker.

Eerst dat briefje lezen en dan...

Zo begon het verhaal van een weduwe, een moeder van elf kinderen. Zij schreef een brief over dat colaflesje naar degene die het flesje met een briefje gevuld had. 

“Geachte mevrouw Gause,
Ik schrijf deze brief bij kaarslicht. We hebben geen stroom meer op de boerderij. Mijn man is in de herfst omgekomen toen de tractor kantelde. Hij liet elf jonge kinderen en mezelf achter. De bank heeft alles afgesloten. Er is nog één brood over. Er ligt sneeuw op de grond en over twee weken is het Kerstmis. Ik heb gebeden om vergeving voordat ik mezelf zou gaan verdrinken. De rivier is al weken dichtgevroren; dus het doodgaan zou niet lang duren. 

Toen ik het ijs brak, kwam er een colafles boven drijven. Ik opende het flesje en met tranen en bevende handen las ik over hoop. Prediker 9 vers 4: “Maar voor hem die zich aansluit bij alle levenden is er hoop, want een levende hond is beter dan een dode leeuw”. U verwees verder ook naar andere plaatsen uit de Bijbel zoals Hebreeën 7 vers 19, 6 vers 18 en Johannes 3 vers 3. Ik kwam thuis en las mijn Bijbel. En nu dank ik God voor de boodschap. We gaan het weer redden. Hoewel wij nu weer in orde zijn, bid alstublieft voor ons. Moge God u en de uwen zegenen. Een boerderij in Ohio”.

Een oude gehoorzame oma..

Wie was het die dat colaflesje gevuld had met Gods hoop? Dat was een oude grootmoeder. Het was 1965. Tijdens een familiereünie in Florida maakte zij iedereen om 1:00 uur 's nachts wakker. Zij gaf ze de opdracht om lege colaflesjes, kurken en papier te halen. "Ik heb een boodschap van God ontvangen", zei ze. “Mensen moeten Zijn Woord horen”. 

Ze schreef Bijbelteksten op de papiertjes terwijl de kleinkinderen die briefjes in de flesjes stopten en de kurk erop deden. Daarna gooiden zij met elkaar meer dan tweehonderd colaflesjes in de branding van Cocoa Beach in Florida. Door de jaren heen hebben mensen contact met haar opgenomen en haar bedankt voor de bemoedigende teksten. Zij hadden dan één van die-lege-maar-met-Gods-hoop-gevulde colaflesjes gevonden. Die grootmoeder stierf in november 1974. De maand erna kwam deze laatste brief binnen. 

Hoop voor vandaag...

Moet je je voorstellen wat lange en erg onwaarschijnlijke reis dat colaflesje had afgelegd. Van een strand in Florida, de rivier Ohio op en daar wachtte het op moment dat God bepaald had. 

En dat moment kwam. 

Het flesje kwam boven drijven op het meest wanhopige moment van deze arme weduwe. 

Gods timing was perfect (altijd trouwens)! 

God gaf haar nieuwe hoop en redde haar het leven. 

Zij kon met nieuwe hoop en kracht van Hem weer verder. 

En voor haar 11 jonge kinderen die zij anders in de meest desperate omstandigheden zou hebben achtergelaten.

Soms worden ook wij, net als die moeder van 11 kinderen, overvallen door diepe wanhopigheid en uitzichtloosheid. 

Dat berooft ons van levensvreugde, het verlamt ons. 

Rustgevende medicijnen helpen vaak om het hoofd boven water te houden. Desondanks blijven wij diep van binnen eenzaam met onze wanhoop en denken vaak aan de dood (als oplossing). 

En toch… is er grote hoop voor ons. 

Als wanhopige omstandigheden ons omringen, is hoop een ‘life-line’’ van en naar God. 

Hoop, het anker voor de ziel...

En zegt de Bijbel niet dat hoop het anker voor de ziel is?

En dat dat anker onwrikbaar vastzit in Gods hemelse heiligdom?

Moet je je voorstellen dat dat anker onwrikbaar vastgehecht zit daar waar God woont. 

Hebreeën 6:19 Deze hoop hebben wij als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is en reikt tot in het binnenste heiligdom, achter het voorhangsel.

Dat geeft houvast, ook voor een eindeloze gelukzalige toekomst. 

Met Zijn hoop en nieuwe levenskracht kon die weduwe toen weer verder!

Ook voor ons...
Dat geldt ook voor ons en jou. 

Laten wij opstaan en ons opnieuw richten op die eeuwige en onveranderlijke God. Terwijl hier op aarde alles schudt, is Zijn Koninkrijk onwankelbaar! 

Hebreeën 12:28 Laten wij daarom, omdat wij een onwankelbaar Koninkrijk ontvangen, aan de genade vasthouden en daardoor God dienen op een Hem welgevallige wijze, met ontzag en eerbied.

Immers bij wie anders zouden wij die vaste onwrikbare hoop gaan halen dan bij Gods Zoon Jezus: de hoop op de heerlijkheid?! 

Echt, ik meen het uit het diepst van mijn hart, er is volgens mij geen andere weg dan alleen die van Jezus. 

En zo las ik, leidt hoop tot geloof. 

Was Petrus ook niet tot die conclusie gekomen toen Jezus Zijn discipelen vroeg of zij Hem ook niet wilden verlaten? 

Petrus antwoordde: “Heere, naar wie zullen wij (anders) heen gaan? U hebt woorden van eeuwig leven. En wij hebben geloofd en erkend dat U de Christus bent, de Zoon van de levende God”.

Hoop verloren? 

Mail mij: levendenstromendwater@gmail.com. 

Of bel of app op 06-51046981. 

Of kom een “bakkie doen” op de weekmarkt op dinsdagsmiddags. 

Of op de komende Biestemarkt in Genemuiden (18/10). 

Of op de woensdagse weekmarkt van Staphorst. 

Of op het Unieplein waar wij weer met de caravan hopen te staan op bij leven en welzijn zaterdag 22 oktober aanstaande.