Out of Babylon...

"Ik reed naar huis" 
"Plotseling was het er"
"De Geest sprak 'deep-down' in mij"
"Middenin de chaos en 'agony'"

Het nam bezit van mij.

Ik moest stoppen om zondags naar allerlei samenkomsten te gaan.
Er lopen nog zo ontelbaar veel kerkelijke en onkerkelijke jongeren en ouderen dwalend rond.
Vooral ook op de zondagen.
Intussen zit ik in samenkomsten.En ga naar tentdiensten.

Zij zijn niet behouden, nog steeds diep verloren.
Ik was daar waar niet dagelijks mensen tot de gemeente worden toegevoegd.

Handelingen 2 vers 47: “en zij loofden God en vonden genade bij heel het volk. En de Heere voegde dagelijks mensen die zalig werden, aan de gemeente toe”.
Daar moest ik vandaan gaan, dat verlaten. 
Het kerkelijke Babylon achterlaten.

Dit hemelse bericht ontving ik op de terugweg van een openlucht-tentdienst in het centrum van Steenwijk. 
Deze was georganiseerd door de gezamenlijke raad van kerken van Steenwijk. 
Ik moest er op een of andere manier naartoe. 
Het weer was uitstekend en er waren honderden mensen. 
Een unieke gelegenheid om het Evangelie van Gods Koninkrijk te verkondigen van vergeving van zonden en eeuwig leven. 
En een ‘altar call’ te doen: "Kom, eet, drink!

"De velden zijn wit om te oogsten!"
Dat gebeurde echter niet…
Er was een koor.
Er werden liederen over God gezongen.
Gepreekt over een beter leven.
Over het geluk ontvangen als je weggaf wat je had.
Er werd veel over God gesproken.
Echter vrijwel niet over Jezus, de door God gezonden Christus, de Gezalfde.
Even dacht ik... nu gaat het beginnen toen een van de predikers het had over inleveren.
Maar helaas het bleef aards, natuurlijk. 
Het ging vrijwel geheel over het horizontale van dit leven.

Geen Jezus...
Het ging
niet over Jezus’ komst naar de aarde voor ons,
niet over de straf die op Hem was en die ons de vrede aanbracht,
niet over Zijn verbrijzeling,
niet over Zijn dood en opstanding,
niet dat 
hierdoor de dood door Hem overwonnen is,
niet over Zijn kostbaar en dierbaar bloed,
niet over hun zonde en eeuwige straf die op Jezus zijn geweest,
niet over dat allen gezondigd hebben en de heerlijkheid van God missen,
niet dat het loon van de zonde, de dood is,
niet over vergeving van zonden,
niet over het eeuwige geluk,
niet over de zaligsprekingen waar het gaat over geluk dat nooit vergaat,
niet over redding van oordeel en hel en
niet over Zijn striemen die voor ons lichamelijke genezing en innerlijke heling hebben aangebracht.
Jezus werd op dit marktplein niet verhoogd zoals er staat in Handelingen 2 vers 36: “Laat dan heel het huis van Israël zeker weten dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk deze Jezus, Die u gekruisigd hebt”.
Dat raakte toen de hoorders diep in het hart.
Het opende hun geweten.
Zij vroegen: “Wat moeten wij doen mannenbroeders?”
Petrus verhoogde de Messias tot Heere ('Kurios').
En Die hadden zij gekruisigd!
Wellicht niet zelf maar dan toch wel door hun zonden!
Zoals Jacob Revius dat een paar eeuwen geleden al dichtte. 
Zijn lied “t En zijn de Joden niet, Heer' Jesu, die U kruisten”.

Ik ervaarde op het plein geen merkbare aanwezigheid van de Heilige Geest.
En die is absoluut noodzakelijk want zonder de Geest is het nutteloos, zinloos en aards.
Want zei Jezus in Johannes 6 vers 63: ”De Geest is het Die levend maakt, het vlees heeft geen enkel nut. De woorden die Ik tot u spreek, zijn geest en zijn leven”.
Dus alles wat Jezus niet gesproken heeft, is zinloos.

Waar is de gekruisigde Jezus?
Na afloop van deze tentdienst ben ik naar de zangleidster gestapt.
En naar de vrouwelijke officier van het Leger des Heils die de eerste preek deed.
Ik heb hen gevraagd waar nu de gekruisigde Jezus was.
In de liederen en de prediking.
Die Jezus waarover Paulus het had in 1 Korinthe 2 vers 2: “want ik had mij voorgenomen niets anders onder u te weten dan Jezus Christus, en Die gekruisigd”.
De zangleidster was ontvankelijk.


Ik zei dat ik de dienst vooral als therapeutisch had ervaren.
Gericht op het aardse welbevinden.
Het was zoals ik het aanhoorde, vooral horizontaal.
Voornamelijk gericht op aards geluk.
Ik heb haar in de jaren voordat ik tot geloof kwam in 2007, horen zingen.
‘k Zag haar toen vaak met haar ogen dicht de aanbidding leiden.
Nooit vergeten.

De officier van het Leger des Heils had het over (toegankelijkheid en) laagdrempeligheid.
Zij bleek niet ontvankelijk voor wat ik zei.
Ineens rolde de woorden uit mijn mond dat zij verantwoordelijk was voor degenen die onder haar prediking gezeten hebben.
En dat God hun bloed van haar hand zou eisen.
Daarna elkaar een hand gegeven en afscheid genomen.

Onderweg naar huis...
Ik ben in de auto gestapt en weggereden.
Onderweg naar huis in de auto was ik van binnen in een zekere innerlijke chaos.
Er was een diepe smart ergens ‘deep-down’ in mij.
“Waar moeten nu al die verloren mensen de echte Bijbelse boodschap van redding en vergeving horen?”
Kerken hebben het kennelijk ook niet meer in huis.
Is het niet hetzelfde geworden zoals in de tijd van Jezus?
Religieus en godsdienstig en daardoor geestelijk, dood?
De wet van Mozes proberen te vervullen?
En dit hen innerlijk uitputte?!
Als Jezus naar hen keek, dan zei Hij het volgende in Mattheüs 9 vers 36 tot en met 38: “Toen Hij de menigte zag, was Hij innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, zoals schapen die geen herder hebben. Toen zei Hij tegen Zijn discipelen: De oogst is wel groot, maar er zijn weinig arbeiders. Bid daarom tot de Heere van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt”.
Moet je je voorstellen…
Zij hadden veel kerkelijke en godsdienstige herders.
Zij, die godsdienstige mensen, deden alles wat er van hen gevraagd werd.
Zij hadden een synagoge-leven, vol met plichten en doen.
Samen met oversten van de synagogen, rabbi’s en veel Farizeeën en Schriftgeleerden.
Die mensen kenden de wet van Mozes uit hun hoofd.
Desondanks zag Jezus de menigte van mensen zonder herders!
Hij erkende die godsdienstige herders niet als echt, als bewogen met hun zielen.
Hij zag de menigte dwalen op alle hoge heuvels en onder alle groene bomen.
Zonder herders… vermoeid en verstrooid.

Dwalende schapen...
Jezus ziet geen dominees, geen zangleidsters, geen voorgangers en geen leiders van de (huis)gemeenten.
Als zij hun schapen laten dwalen.
Uit verkeerde wateren laten drinken.
In weiden laten grazen waar zij verhongeren. 
Die herders worden niet opgericht als een banier door de Geest.
Want als de vijand aanstormt als een woeste rivier, vluchten zij.
Schapen die geleerd hebben naar menselijke herders te luisteren.
Niet naar die van de grote Opperherder, Christus Jezus.
Oh... wat moeten die jongeren en ouderen toch?
Ook de religieuze christenen?
Op zichzelf aangewezen en dwalend.
Op alle hoge berg en onder alle groene boom!

Mattheüs 7 vers 13: "Ga binnen door de nauwe poort,
want wijd is de poort en breed is de weg die naar het verderf leidt,
en velen zijn er die daardoor naar binnen gaan".
Al langer...
Dit wringt al een aantal jaren in mij.
De eenvoudige boodschap van Jezus Koninkrijk is aan alle kanten aangepast.
Het gevolg is dat men elkaar voortdurend "bestookt" over al die verschillen.
Maar de straten en pleinen opgaan...
dat er dagelijks aan hun gemeente worden toegevoegd?
Ik zie het nauwelijks. 
Het pijnigt mij van binnen.
Wat kan ik eraan doen om meer gelovigen de straat op te krijgen?
Dat zij die diepe passie ontvangen voor de verlorenheid van mensen?
 
Ik ben moe van al de smoesjes om niet te gaan getuigen op straat. 
Mensen willen zich wel met Israël bezig houden.
Zelfs de door Jezus vervulde feesten vieren.
Voortdurend met de eindtijd aan de slag zijn.
En hun leven vullen met eindeloze jaren van Bijbelstudies!
Naar conferenties gaan maar niet uitstappen op de landwegen.
Maar niet in de goten en riolen van de samenleving uitgaan.
Naar de verlorenen, hen op te zoeken.


Maar niet de straat op gaan om hen, die ten dode wankelen.
Hen te redden van het eeuwige verderf.
Ik oordeel niet.
Ik constateer alleen.
Dit zijn de feiten die ik om mij heen zie, al jaren.
Het doet mij zeer, diep van binnen.

Vlaggen...
O ja… en al die vlaggen de laatste decennia.
Vlaggen met een duivels teken in of aan hun kerk op
hangen.
Een hexagram dat een deur opent.
Een deur vanuit de afgrond en de buitenste duisternis.

Of de vlag van Sodom & Gomorra hijsen in de kerk.
En daarmee die vloeken hun kerkelijke gemeenschap binnen sjouwen.
De vloeken van die twee steden die God met zwavel en vuur vernietigd heeft.


Of een vlag van Oekraïne of welk land of beweging dan ook maar.
Of het kruis op hun kerk onder de haan hebben geplaatst.
Al eeuwen lang.
Geen enkele notie van de openingen naar de wereld van de duisternis. 
Men bedroeft niet alleen de Heilige Geest maar men blust Deze ook uit.

Jezus zei dat Zijn Koninkrijk niet van deze wereld is.
Hij richtte het kruis op, ging er volkomen vrijwillig aan.
Hij verachtte, Hij verdroeg de schande van naakt daar te hangen.
Waarom?
Om de vreugde. om de prijs die Hij voor Zich zag: wij!
Ik vroeg mij af waar nu die andere banier is gebleven?
Die kruisbanier, gedompeld in Zijn kostbaar bloed?
Waar is deze gebleven, die kruisbanier van het bloed?
Die van de Goddelijke opstandingskracht?


Eigen regels...
Elke kerk een eigen set van regels.
Soms mag je zelfs in een kerk geen mensen naar Jezus leiden.
Dat heb ik in meerdere kerken en bij kerkelijke evenementen meegemaakt.
Soms mag je niet met mensen bidden na een samenkomst.
Zij, die het moeilijk hebben, mag je niet terplekke troosten.
De gebrokene van hart niet meteen helen.
Niet meer dopen zoals Jezus dat opgedragen heeft,
Niet meer dit en
niet meer dat.

Verlaat dit Babylon! 
Het is de Heer Die door de Geest het volgende hierover tegen mij zegt.
“Besteed geen enkele tijd meer aan kerken, aan discussies over Israël of over de eindtijd maar ga redden in die menigten die nog op de brede weg leven, op de weg naar het verderf, ook zondags.
En weet, zegt Jezus dat de onderlinge bijeenkomsten ook op straat zijn.
Ook bij doop- en evangelisatiediensten.
Daar waar je Mijn dood verkondigt totdat Ik kom.
Doop jongeren en ouderen zo snel mogelijk!
Dan ontvangen zij de geboorte van boven.
Doop hen in Mijn Naam in de levendmakende Geest.
Liefst binnen 24 uur.
Richt je daarop!”

Lot leefde in Sodom en moest eruit.
Hij leefde in het midden van de regenboogmensen.
Openlijk praktiseerden zij wat God nadrukkelijk verboden had.
De engelen zeiden tot hem in Genesis 19 vers 12 en 13: 
"Toen zeiden die mannen tegen Lot: Wie hebt u hier verder nog? Een schoonzoon, uw zonen, of uw dochters: breng allen die u in de stad hebt, uit deze plaats naar buiten. Want wij gaan deze plaats te gronde richten, omdat de roep van haar zonden groot geworden is voor het aangezicht van de HEERE. Daarom heeft de HEERE ons gezonden om haar te gronde te richten".
Zo zal het gaan met al die denominaties die de zonden van Sodom openlijk in Gods gemeente goedkeuren en toestaan. 
Zelfde zonden, zelfde oordeel....
Oh.... mijn hart krimpt ineen als ik hieraan denk.
Ik heb een keer een droom gehad over het oordeel!
Vooral de leiders zullen niet weten wat hen te wachten staat...
"Vertrek uit Sodom!

Het kan zijn dat kerkelijke gemeenten in Babylon terecht zijn gekomen. 
De drinkbeker van haar zonden drinken.
En van gedronken hebben.
Hoererij bedrijven want zij dienen andere goden.
Een ander Evangelie brengen en daardoor vervloekt zijn.
Achter de schermen gewoon goddeloos zijn. 
Vlucht weg uit dat Babylon want de plagen van God zullen op je neerdalen!
In Openbaring 18 vers 4 staat het: "En ik hoorde een andere stem uit de hemel zeggen: Ga uit haar weg, Mijn volk, opdat u geen deelhebt aan haar zonden, en opdat u niet van haar plagen zult ontvangen".

Het kan zijn dat je priester of een leviet bent in het Koninkrijk van de hemelen.
Maar desondanks vreemd vuur voor Gods aangezicht brengt.
Reinig je van alle bezoedeling van vlees en geest.
Vertrek uit zo'n omgeving waar onreinheid aanwezig is.
Waar het verkeerde vuur wordt gebracht.
Luister naar Jesaja in hoofdstuk 52 vers 11: 
"Vertrek, vertrek, ga daar weg, raak het onreine niet aan, ga uit haar midden weg, reinig u, u die de heilige voorwerpen van de HEERE draagt!"

Of zoals Paulus zegt als je een ongelijk span hebt aangetrokken.
Hij zegt in 2 Korinthe 6 vers 17: 
"Ga daarom uit hun midden weg en zonder u af, zegt de Heere, en raak het onreine niet aan, en Ik zal u aannemen".
Zonder je af van de wereld.
Breek met de wetteloosheid.
Scheur je los van Belial.
Verlaat je ongerechtigheid.

Ik stop ermee...
om naar kerken te gaan.
Kerkelijke leiding te overtuigen.
Ik kan geen deel meer hebben aan hun werken, aan hun overtuigingen.
En er mede verantwoordelijk voor te zijn.
Ik merk dat het mij in de afgelopen jaren ook heeft beziggehouden.
Dodelijk vermoeiend.
En dat terwijl er daar vrijwel geen mensen, door het geloof in Jezus, worden toegevoegd.
Of slechts hier en daar eentje.
Laat staan dat de gemeenten vermenigvuldigen.
Zoals in de Handelingen tijd.
Handelingen 16 vers 5: “De gemeenten dan werden bevestigd in het geloof en namen dagelijks in aantal toe”.
Ik kan het niet meer meemaken...
Ik zie op nogal wat plekken vrouwen in de leiding en onderwijs.
Nogal eens oneerbaar gekleed.
Dan moet ik mijn ogen bewaken zoals Job dat deed.
Job 31 vers 1: “Ik heb een verbond gesloten met mijn ogen; hoe kan ik dan begerig naar een jonge vrouw kijken?”
Moet je je voorstellen…
Je zit in een kerkelijke gemeente...
En dan moet je voorkomen dat de onreine verzoekingen binnenkomen…
die je voorgeschoteld krijgt door iemand op het podium of achter de preekstoel!
Raakt het Lichaam van Christus hierdoor niet ernstig verzwakt?
Waar zijn de godzalige mannen vol met de Heilige Geest?
Zoals Stephanus...
Of zoals Micha zegt van zichzelf in hoofdstuk 3 vers 8: 
"Ik daarentegen ben vol van de kracht van de Geest van de HEEREvan recht en heldenmoed, om Jakob zijn overtreding te verkondigen en Israël zijn zonde".
Ik zie vrouwen die dopen.
Ik lees dat ook niet in de Bijbel, Gods woord.
Het Woord van God dat levend, krachtig en scherper is dan een tweesnijdend zwaard.
De Goddelijke orde is God, Christus, man en vrouw.
1 Korinthe 11 vers 3: “Maar ik wil dat u weet dat Christus het Hoofd is van iedere man en de man het hoofd van de vrouw en God het Hoofd van Christus”. 
Geen onderscheid maar wel de Goddelijke orde.
Wordt Gods Geest daarmee niet bedroefd en wellicht uitgeblust?
Wat moet ik ermee?

Ik trek het gewoon niet meer.
Om om te gaan met al die verschillen en dwalingen…
Geen dagelijkse groei in veel kerkelijke gemeenten te zien…
Het beangstigt mij want daardoor hebben wij een goddeloze regering.
Ik wil het niet meer.
Kostbare tijd nutteloos besteden...
In de tijd van de apostelen werden dagelijks mensen toegevoegd aan die honderden kleine huisgemeenten.

Bloed van onze handen...
En ergens diep van binnen raakten mijn eigen woorden mijzelf ook.
Ik kom zoveel verlorenen tegen waarvoor ik geen tijd heb.
Deze zondagmorgen op dat marktplein in Steenwijk, opnieuw.
Bij alle eerdere tentdiensten ook.

Soms is het ten hemel schreiend wat mensen daar te horen krijgen.
De gelijkenis van de verloren zoon verkracht.
De verloren zoon en zijn oudere broer zouden Izaäk en Ismael zijn.
Nooit geweten dat de misleiding rond Israël zo ver zou gaan.

Of dat het alleen over aards geluk en over God gaat.
Het allemaal horizontaal en aards blijft, tijdelijk en natuurlijk.
En dus niet daadwerkelijk transformeert naar Gods wil en liefde.
Niet verandert naar het beeld van Christus Jezus, naar Zijn volheid.

En als ik al dat kerkelijke,
dat geestelijk dode samenklonterende,
dat niet-vermenigvuldigende niet zou loslaten…
dat kerkelijke Babylon niet zou verlaten...
Als ik niet, ook op zondag, de straat op zou gaan
ook op die dag niet de stegen in en de landwegen op zou gaan
om het huis van mijn Heer en Koning vol te maken….
Zou dan ook hun bloed van mijn hand geëist (kunnen) worden?!

Aanbidding...
Soms merk ik dat men in de aanbidding God lijkt te dwingen.
Dwingen om Zijn Geest te sturen.
Ik ben voor aanbidding en vernedering en knielen voor Zijn aangezicht.
God wil aanbeden worden in geest en waarheid!
Ik ben voor lofprijzing in psalmen, gezangen en geestelijke liederen!
Je kunt echter ook gaan denken dat je God hiermee kunt dwingen.
Ik heb geleerd dat Hij Zich niet laat dwingen.
Hij houdt Zich graag aan Zijn beloften!
Maar laat Zich niet dwingen naar onze wensen,
die wellicht soms, of misschien wel vaak aards en op ons zelf gericht zijn?

Jezus op straat brengen...
Ik ga stoppen met kerkgang op zondag.
Ik ga kerk houden op straat, ook die dag.
Het verlorene opzoeken.
Gaan voor die ene…

De treurende troosten.
Gebrokene van hart helen.
De gevangenen en gebondenen de vrijheid van Jezus uitroepen.
Eenvoudigen van hart het Evangelie prediken.
Het aangename jaar van Gods vreugde vieren.
Sieraad voor as geven.
Vreugdeolie voor rouw,
En lofprijs voor een benauwende geest.

Daar de onderlinge bijeenkomsten houden.
In het midden van hun leefstijl, geloof, ongeloof en goddeloosheid aanwezig zijn.
Aanwezig zijn met het glinsterende licht van Jezus Christus op mij.
De heerlijkheid van de Geest op hen laten neerdalen…
Zij moeten de blijde boodschap van hoop van Gods Koninkrijk horen.
Want het geloof is door het gehoor en het gehoor door het woord van God.
En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben?

Ik ga op de zondagen gewoon kerk houden op straat!
Vergeving van zonden 
en eeuwig leven verkondigen, 
avondmaal vieren en 
dopen.
Jongeren en ouderen tot Jezus leiden, 
dopen in water en Geest en 
discipelen op straat.
Spreuken 24 vers 11: “Red hen die opgepakt zijn om te sterven, wee als u zich afzijdig houdt van wie wankelend ter slachting gaat”. In de SV staat "hen die ten dode wankelen".
Vreugde van oogsten, vissen en smeken...
Ik en een aantal van mijn maten zijn Gods arbeiders.
Wij oogsten voor de Heer van de oogst.
Wij vissen voor onze Reder op Zijn visserijvloot.
Wij smeken voor verzoening met God voor wie wij ambassadeurs zijn

Ook al ligt een deel van de oogst te rotten...
Wij gaan erop uit.
Niet in eigen kracht maar door de kracht van de Heilige Geest.
De vreugde ervaren en meemaken.
Als een dode zondaar, weer levend wordt van binnen.
Horen van rust die naar binnenkomt.
Van bovennatuurlijke blijdschap.
Van lichtjes in de ogen...

De eeuwigheid te zien neerdalen in hen.
Door de onuitputtelijke liefde van Jezus.
Ik weet het, ik geloof dat en ik ervaar het.
Ik ben erbij en ik zie het voor mijn ogen gebeuren.
Ik houd van Jezus.
Ik heb Hem lief Die mijn ziel bemint!
Ik doe wat Hij gezegd en gedaan heeft. 
1 Johannes 2 vers 6: “Wie zegt in Hem te blijven, moet ook zelf zo wandelen als Hij gewandeld heeft”.
Dat heeft Hij, -de enige Weg, Waarheid en Leven-, gezegd.
Dat ik slechts van Hem hoef te getuigen.
Want de getuigenis van Jezus, is profeteren!
Zijn er daarom niet twaalf uren in een dag?
Johannes 11 vers 9: “Jezus antwoordde: Zijn er niet twaalf uren in de dag? Als iemand overdag loopt, stoot hij zich niet, omdat hij het licht van deze wereld ziet”.
Ik ervaar geen dwang bij Jezus en Zijn Vader.
Wel de hartstochtelijke passie van de Heilige Geest voor de verlorenen!
De vreugde Hem voorgesteld!
Er is betaald voor al die mensen in de zieke, verloren en gebroken wereld.
‘Deepdown’ borrelt deze openbaring met kracht omhoog.
Daar ben ik, zijn wij toe geroepen!
Staat er niet in 1 Petrus 2 vers 21: “Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor ons geleden heeft; Hij laat ons zo een voorbeeld na, opdat u Zijn voetsporen zou navolgen”.
De wereld om mij heen gaat naar het oordeel en de hel.
Daarom wil ik meer van die innerlijke ontferming van Jezus!
Voor de dwalende menigten zonder herder!
Meer van die barmhartigheid voor mensen die straks sterven zonder Jezus.
Meer huilen over het kerkelijke Jeruzalem met de vervallen muren en de verbrande tempel. 
Over de open poorten, zonder deuren.
Treuren en werken zoals Nehemia deed!


Het is niet zozeer teleurstelling die mij hierheen drijft maar het is de roep van Mijn Meester.
Ik heb geen tijd meer te verliezen aan dingen die niet (helemaal) waar zijn.
Die niet alleen om de kern gaan.
De kern: Jezus Christus en Die gekruisigd, gestorven, begraven en na drie dagen opgestaan uit de dood. En alleen die hemelse boodschap van genade ook op zondag op straat te verkondigen.

'By the way… donot follow me!
Follow Jesus and Him alone!'

Waarvan acte op 15 september 2025.

Cees van Beek, Evangelist bij de Stichting “Levend En Stromend Water”.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten