donderdag 30 november 2017

Gered door Jezus maar dat is ook alles...

"Oh... ik zie de hemelse stad eindelijk!"
"Daar in de verte is de haven van aankomst"
"Oh... en daar staat Jezus op de pier!"
"Zou Hij ondanks alles toch nog op mij wachten?"
"Dat zou onbegrijpelijk zijn na zo'n verspild leven"
"Oh... mijn levensschip zinkt verder naar beneden"
"Bijna in de haven... moet ik dan toch nog omkomen?"
"Help ik verdrink..."

"Ineens wordt mijn hand vastgepakt" 
"Ik word naar boven getrokken..."
"Ik hoor een stem die zegt: "Ik wachtte al zo lang op je..."
"Mag ik dan toch binnen ondanks alles?"
"Ik heb de straf gedragen, ook voor dat wereldse leven" 
"Maar..."
"Komt in gij gezegende van de Heeren, beërft het Koninkrijk", klinkt het"
"Onbegrijpelijke eeuwige liefde van verre tijden!" 

Zo leven met Jezus?
"Mijn leven is een draaimolen, een achtbaan. Ik kan er maar geen grip op krijgen. Dan gaat het een paar dagen goed en dan is het weer mis. Ik verlies altijd, lijkt het wel. Soms heb ik even het gevoel van overwinning maar dan weer opnieuw nederlaag, na nederlaag. Vaak ruzie, ook thuis, vol met eigen verlangens en begeerten. Daardoor heb ik ook veel twijfels, mijn familie komt dan nog eens even langs om te zeggen dat dat allemaal zo niet gaat. God bekeert Zijn volk anders. Dat voedt mijn ongeloof. Telkens terugvallen in oude zondige gewoonten, soms zo erg dat ik er gek van word. Ik ervaar geen echt houvast nadat ik Jezus had aangenomen. Hoe doen die anderen dat dan allemaal die vol zijn van de Geest en van Jezus? Zij volgden Hem maar mij lukte het gewoonweg niet. Ik hoor weleens Zijn stem maar dan ga ik rekenen wat het mij kost en dan durf ik niet en voel mij dan van binnen ellendig. Ik mis zo de kracht in mijn geestelijk leven."   

Twee heren dienen
Zo verloopt het leven van vele gelovigen die maar niet hun leven uit handen geven, die zelf alles willen regelen, zelf doen en elke strijd zelf strijden en de ene nederlaag na de andere leiden. Eigen baas maar het is een puinhoop aan het worden. Zelf voor het zeggen hebben maar niet lijkt te lukken, soms even. Vaak doodmoe en dan de angst om straks aan te komen in de eeuwigheid, gered als door vuur. Meer niet, meer niet! Dat is het leven met Jezus niet! Als Hij in Johannes 10 vers 10 gezegd heeft dat Hij gekomen is om leven te geven en overvloed... Waar is dan de overvloed? Ja waar is dat leven in de volheid van God dan? Waar is dat dan te vinden? Dat moet van God komen anders heeft het geen kracht, blijft het leeg en heeft het geen blijvende waarde! 
Dat is het leven met Jezus niet! Als Hij in Johannes 10 vers 10 gezegd heeft dat Hij gekomen is om leven te geven en overvloed... Waar is dan de overvloed? Ja waar is dat leven in de volheid van God dan? Waar is dat dan te vinden? Dat moet van God komen anders heeft het geen kracht, blijft het leeg en heeft het geen blijvende waarde!  
Hemelse haven binnen maar hoe?
Een Zuid Afrikaanse predikant stelde eens de vraag: "Hoe wil je aankomen, hoe aan land gaan op de kusten van de eeuwigheid? Als een kapotgeschoten boot, al hozend, pompend? En precies op tijd de hemelse haven bereiken en binnenvaren? Met kapotgeschoten zeilen, kanonnen overboord, ruimen vol met water? Of als een oorlogsschip zonder enige schade. Een schip dat wonderlijke onzichtbare reparaties heeft meegemaakt. Met alle mariniers op de voorplecht als Jezus op de pier staat en de ruimen vol vrucht! Vlaggen van overwinning in top!"

Dit is de grote vraag voor wedergeboren gelovigen."Hoe land ik aan, straks als ik sterf op de kusten van de eeuwigheid, in de haven van Gods stad, aan de wal van Jezus ontvangst?" Er zijn maar 2 mogelijkheden als je levensschip dat jezelf bestuurd hebt in eigen kracht en op jouw manier? Of een eigenwillig leven van bemoediging naar bemoediging, van nederlaag naar nederlaag, van een leven vol met natuurlijke kracht en ideeën en werelds en gelijkvormig aan deze wereld die vergaat? 
Of als een oorlogsschip dat geleid werd door de Heilige Geest, waar Hij Kaptein was en jij stuurman? En een leven geleefd vol overgave en vol navolging, stervend aan jezelf en gesnoeid door de Vader? 

Die ene boot
In het eerste geval zie je in de verte de haven opdoemen maar je weet niet of je die wel gaat halen. De zee is erg onstuimig en je moet al hozend het water uit de ruimen houden om niet te zinken. Gelukkig is een verborgen stroming richting de haven want anders.... De gaten in de scheepswanden zijn wel gedicht maar desondanks waren de lege laadruimen gedurende je tocht grotendeels gevuld geraakt met zeewater waardoor het schip steeds langzamer voor uitkomt. De zeilen zijn aan flarden geschoten en de kanonnen overboord gezet 
om het schip lichter te maken, evenals de wapens. Er wordt in het kraaiennest geen wacht meer gehouden want die mast is overboord geslagen in een van de stormen. De vijanden werden daardoor vaak pas te laat ontdekt en overvielen je maar gelukkig hebben zij het schip nooit geënterd, op een of andere manier. 

Al hozend, ploeter je verder en je denkt allang niet meer aan al die drenkelingen die voorbij gevaren bent. Het gaat immers bijna de gehele tocht alleen maar om je eigen hachje. 
Trouwens waar zou je hen hebben moeten laten? Al die ruimen staan nu bijna vol met het zoute zeewater. 
Al hozend, ploeter je verder en je denkt niet meer aan al die drenkelingen die voorbij gevaren bent. Het gaat immers bijna de gehele tocht alleen maar om je eigen hachje. Trouwens waar zou je hen hebben moeten laten? Al die ruimen staan nu bijna vol met het zoute zeewater.
Het ene ruim was langzaam maar zeker volgelopen met twijfel en ongeloof, godsdienst. Het andere was nooit helemaal schoon geweest van seksuele onreinheid en was weer volledig volgelopen. Weer een ander ruim was gevuld geraakt met allerlei dogma's en theologie die niet onBijbels waren. Weer een ander ruim was gevuld met hard werken en er was bijna geen ruimte meer voor genade en rust. Zo nog een aantal ruimen en het laatste ruim zat vol met wrok tegen mensen en veel "waarom's" naar God. Jij bent de kapitein en stuurman tegelijk en moet op eigen in zicht en kracht vertrouwen, op wie anders?

Dan komt de haven in zicht. Opvallend is dat nu het water ook al over het dek begint te stromen. Ook de dekluiken zijn niet meer waterdicht waardoor het schip langzaam verder wegzinkt. Daar op de pier staat Jezus te wachten. O... wat een verlangen naar die rust, doodmoe gestreden om alles maar boven water te houden. Ik kan niet meer.... ik zink en verdrink. Help.... daar is Jezus precies op het moment dat mijn scheepje zinkt door een sterke andere stroming en mijn hand pakt en mij de pier op trekt. "O Hij heeft mijn hand, toch gered!" Al het andere verbrand, hout, hooi en stoppelen drijven brandend weg van de haven. Alleen Hij, als de Rotsteen, mijn Fundament, is overgebleven. Wel binnen maar... geen vruchten meegebracht. 

O dat ene lied speelt alsmaar in mijn gedachten.

"Moet ik gaan met lege handen,Zo mijn Heiland tegemoet?Zonder één verloste zondaarMee te brengen aan Zijn voet?

"Moet ik gaan met lege handen,
Zo mijn Heiland tegemoet?
Zonder één verloste zondaar
Mee te brengen aan Zijn voet? 
Moet ik gaan met lege handen,
Moet ik zo mijn Heiland zien?
En als loon voor al Zijn liefde
Hem geen dankb're vruchten biên?

Neen, het is geen angst voor 't sterven,
Jezus is 't Die mij behoudt;
Maar te gaan met lege handen
dat is wat mijn ziel benauwt.
0, te gaan met lege handen
Zo mijn Heiland tegemoet!
Zonder één verloste zondaar
Neer te leggen voor Zijn voet!

Hoeveel jaren die 'k verspilde,
Kwamen zij nog eenmaal weer,
'k zou ze wijden aan mijn Heiland
dankbaar leven tot zijn eer!
Maar 'k moet gaan met lege handen,
'k sloeg geen acht op Jezus' stem;
'k kan geen enk'le vrucht Hem tonen,
'k deed nog nimmer iets voor Hem.

Wees toch wakker volk des Heeren
Werk zo lang uw pols hier slaat:
Win toch zielen voor uw Heiland,
eer 't voor eeuwig is te laat.
Wilt gij gaan met lege handen
Zo uw Heiland tegemoet
Zonder één geredde zondaar,
neergelegd aan Jezus' voet...!" 


Oh, al die verloren jaren, al die drenkelingen die ik voorbij gevaren ben, al die... al die.... En toch heeft Hij, Jezus, mijn hand nog gegrepen. Geen 10.000 redenen tot dankbaarheid maar 100.000!




Ik ben de ware Wijnstok en Mijn Vader is de Landman. Iedere rank die geen vrucht voorbrengt die neemt 
Hij weg en al wie vrucht draagt, die reinigt Hij, opdat zij meer vrucht drage (Johannes 15 vers 1)!

Die andere boot

Die andere boot, dat andere schip ziet er volkomen anders uit. De zeilen staan bol van de wind die krachtig blaast en de vaart erin houdt. Ondanks andere stromingen die het schip een andere kant op willen duwen, wordt er scherp aan de wind gezeild. De geschutspoorten staan wagenwijd open. De reddingsboten gaan er iedere keer op uit en keren vol terug. De ruimen zijn vol met jongeren en ouderen en kinderen en baby's en stokouden die gered zijn. Er klinken lofliederen uit de ruimen die overvol zijn maar desondanks blijft er steeds, hoe wonderlijk, nog meer dan genoeg ruimte. De liederen stijgen op en erboven.... Oh... kijk eens, daar omhoog op die opstijgende liederen en psalmen en gezangen daar woont God! Wonderlijk om te zien want er daalt heerlijkheid naar beneden en vervult de ruimen en de dekken.

De bemanningsleden hebben hun volledige wapenuitrusting aan en zijn voortdurend in gebed en om vijanden die naderen te weerstaan en hun bolwerken, en kennis op te blazen en gevangen te nemen en aan de gehoorzaamheid van Jezus over te leveren. Het kraaiennest is bemand en zelfs dubbel bezet. Geen vijand kan naderen zonder opgemerkt te worden. De kanonnen die altijd geladen zijn, worden meteen afgevuurd en de naderende vijanden stuk geschoten voordat zij gevaarlijk worden. Af en toe is er schade en verwondingen echter die worden door een hand vanuit de hemel gerepareerd... Niet alleen gerepareerd maar volkomen vernieuwd en genezen zodat het schip en zijn bemanning gewoon nieuw blijft, van dag tot dag.

Er gaat gejuich op als in de verte de haven nadert met Jezus op de pier. Onmiddellijk vraagt de stuurman aan de Kapitein om het stuur over te nemen en het oorlogsschip de haven binnen te koersen. Hijzelf gaat naar de voorplecht met al het scheepsvolk, zijn mariniers en kanonniers in vol ornaat om saluut te brengen aan Jezus. Niet alleen hun Heiland maar ook de Koning van hun schip! Alle kleren zijn gewassen en gestreken. Wapens nagekeken en in orde. Dan stellen zij zich op, strak naast elkaar. De geredden komen de ruimen uit en op de dekken en staan in nieuwe klederen al lofprijzend het Lam te verheerlijken. Hij Die het graf, dood en hel heeft overwonnen door Zijn oneindige zondaarsliefde. Kijk er daalt goud uit de hemel en overdekt het schip. De oorlogsvlaggen worden voorzien van het aantal verslagen vijanden, de overwinningsvlaggen met het aantal geredden mensen.


Het schip nadert de pier, flonkerend in de hemelse Zon, de zeilen bol van de wind van de Heilige Geest en er wordt gejuicht en gezongen en gedanst en gehandklapt door de geredden. De bemanning staat strak in het gelid om de geroofde trofeeën van hun aartsvijand aan hun Koning aan te bieden. In de verte zien zij de Vader Zijn paleis verlaten om alles van Zijn Zoon te ontvangen. 
Het schip nadert de pier, flonkerend in de hemelse Zon, de zeilen bol van de wind van de Heilige Geest en er wordt gejuicht en gezongen en gedanst en gehandklapt door de geredden. De bemanning staat strak in het gelid om de geroofde trofeeën van hun aartsvijand aan hun Koning aan te bieden. In de verte zien zij de Vader Zijn paleis verlaten om alles van Zijn Zoon te ontvangen. De heilige engelen komen hen begeleiden bij de laatste tientallen meters. Het is een groot feest terwijl Jezus de buit, de vele vruchten in ontvangst neemt en hen uitnodigt om aan wal te stappen: "Komt in gij gezegende van de Heeren en beërft het Koninkrijk dat Ik u van voor de grondlegging van de wereld heb bereid!" Even later ontmoeten zij de Vader. Toen begon de eeuwigheid in Jezus nabijheid en met alle zielen die gered waren uit de wereldzee. Altijd, die storeloze eindeloosheid bij Jezus en Zijn Vader en de zeven Geesten Die voor Zijn troon zijn. 

In welke boot zit jij? 
Vaar je dag in dag uit in je scheepje, alleen? Moet je iedere dag met jezelf doorkomen met af en toe een verkwikking en vertroosting? 

Ben je dat leven, dat je diep van binnen verafschuwt, niet spuugzat en hunker je naar meer van Jezus, naar meer van Zijn liefde en naar Zijn overwinning in jou...
Wil je niet die ene weg gaan, de weg van volkomen overgave en algehele toewijding en onderwerping aan Jezus? Het Lam volgen waar Het ook heengaat met je, Zijn weg volgen waar deze ook naar toe gaat... Hij is immers de Weg!
Wil je niet die ene weg gaan, de weg van volkomen overgave en algehele toewijding en onderwerping aan Jezus? Het Lam volgen waar Het ook heengaat met je, Zijn weg volgen waar deze ook naar toe gaat... Hij is immers de Weg!

Als je dat wilt, geef je dan over aan de Overste Leidsman en Voleinder van je geloof, Jezus Christus, en dan zul je het leven van Hem ontvangen in grote overvloed zoals

- een diepe uitstorting van Jezus' liefde in je hart,
- de doop met de Heilige Geest en met vuur,
- de dagelijkse vervulling met de Geest om met Zijn kracht te gaan getuigen,
- de kracht van boven om te getuigen,
- de macht over alle kracht van de vijand en
- de gaven van de Geest!


Paulus roept ons toe: "Ik ​bid​ u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, ​heilige​ en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En wordt deze wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing van uw gemoed, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God is."


Oproep
Kom dan... alle dingen zijn gereed. Je Meester is daar en Hij roept je. Je hoeft zelf niets meer te doen, je mag rusten. Jezus zal dan door Zijn Geest alles voor je den door je heen. Neem nu, heden, vandaag het besluit en sta op zoals twee jonge vrouwen recent deden toen de oproep klonk van overgave aan Jezus. Een van hen schreef het volgende erover.

"De evangelist had gesproken over "Of wij al leefden voor Jezus of nog voor onszelf?" Toen hij het voorbeeld gaf van die twee schepen, wist ik dat ik dat oorlogsschip wilde zijn en zo de hemelse haven binnen wilde zeilen met veel vrucht. Niet meer dat eigen leven, dat leven waar ikzelf de regie maar over moest voeren terwijl er een hemelse Kapitein gereed stond om de leiding te nemen van de vaart. Daarom ging ik die avond naar voren om mijn knieën te buigen en mijn hele wezen opnieuw aan Jezus Christus te geven. Geheel, zonder uitzonderingen te maken.

Door naar voren te gaan, maakte ik al de eerste stap in de goede richting namelijk door niet langer rekening te houden met de wereld om mij heen maar de oproep van Jezus te volgen en te gehoorzamen. Ik wist dat Hij die avond tot mij sprak en ik liep zonder twijfel naar voren. Toen ik op mijn knieën neerviel, stroomden de tranen meteen over mijn gezicht. Ze voelden als warme stromen aan. Nadat ik samen met de evangelist in ons gebed, mijzelf aan Jezus had gegeven, zag ik een helder en wit licht waarbij een stem in mijn hoofd steeds opnieuw zei: "Je bent geliefd, je bent geliefd door Mij, echt waar. Je bent geliefd". 

Ik werd vanbinnen volledig gevuld en was blij en dankbaar door wat ik had gekregen. Ik zag mezelf zitten en ik kreeg een witte jurk aan. Die jurk heb ik de rest van de avond vol dankbaarheid gedragen. Ik dankte God voor wie Hij is en voor de ontmoeting die Hij mij gegeven heeft. Toen ik terugliep naar mijn plekje dacht ik dat het gevoel meteen weer weg zou zijn maar in plaats daarvan werd ik die avond en die zondag gedragen door God. Er leefde een intense liefde in mij voor de Drie-enige God en voor alle mensen om mij heen. Ik was zo gevuld door Hem dat de mensen het konden merken. 

Ook kreeg ik veel wijze inzichten over vragen die ik de afgelopen tijd had gehad. Bijbelteksten stroomden door mij heen en de lading en worstelingen die ik met bepaalde vragen had, verdwenen als sneeuw voor de zon. De liederen die we zongen in de diensten kon ik vol overgave en recht uit mijn hart zingen. Ik ben die avond rijk gezegend en dat heb ik gekregen van God. Nu ik het weer opschrijf verlang ik zo terug naar die zondag. Ik denk zelf dat de reden dat God mij dit heeft gegeven is omdat Hij mij een bemoediging wilde geven. Hij liet mij een stukje van Zijn heerlijkheid zien. Ik voel me klein worden als ik besef dat God mij die zegen heeft gegeven! Wat is Hij goed en groot."

Daar, op het altaar van overgave, is de plaats waar Christus over je zal lichten en je een mantel van liefde aantrekt. En laten wij eerlijk zijn, wat betekent die tijdelijke prijs, onze offers nu eigenlijk in het licht van de eeuwigheid? Niets, toch? Slechts een oogwenk (een knippering van het oog) en dan mogen wij Hem de volle manden van de oogst aan te bieden als wij op de kust van de eeuwigheid aanlanden en in de eeuwige haven van rust binnen zeilen!

Contact
Als er ouderen en jongeren zijn die Jezus zo zoeken en naar dat diepere leven met Hem verlangen dan ben ik er voor jou om je te helpen.

Ook als je Hem nog niet hebt aangenomen, nog niet bent wedergeboren, nog als een vermoeide en belaste zondaar of zondares ronddoolt in desolate plaatsen als een dode... Kom dan!

Nu is het tijd om naar huis te komen, je eeuwige bestemming te bereiken bij God want de avond valt en de duisternis komt eraan!

"App" mij gerust op 0651046981. Mailen kan ook: levendenstromendwater@gmail.com. Gebruik van de afbeelding met toestemming van Ain Vares (www.ainvaresart.com).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten